Thuiswerken en hoe ik daar anno 2023 tegenover sta

Wie net zoals ik de 50 is gepasseerd, staat al een keertje vaker stil bij later. Meer bepaald de levenskwaliteit en hoe ik hoop dat deze zal worden ingevuld. Hoe zoiets wenselijk is. De veelbesproken leven-werk balans wordt dan al eens in vraag gesteld. Dat de voorbije jaren heftig voor me zijn geweest, weten sommigen onder jullie hier intussen wel. Voor nieuwe volgers is dit mogelijk nieuw.

Even bijpraten – zoals dat dan heet – is hier een gekend gegeven. Omdat werk daar een groot onderdeel van uitmaakt, wil ik het daar vandaag eens over hebben. Thuiswerken en hoe ik daar anno 2023 tegenover sta.

Een job waarin je slechts één keer in de week op kantoor wordt verwacht, ik stond er initieel behoorlijk weigerachtig tegenover. Veel keuze was er toen echter niet. Intussen zijn we zo’n twee jaren later en maak ik de balans op.

Leven-werk balans

Om te beginnen: die leven-werk balans is meer in evenwicht. Is de werkdag gedaan, dan kan ik meteen beginnen aan de kook, de was, de plas, afspraken regelen, boodschappen doen, kortom de normaalste zaken van elk huishouden.

Zelfs overdag kan er tussendoor al eens een wasje worden gedraaid terwijl ik dus aan het telewerken ben. Ik ervaar in zekere zin meer vrijheid. De vraag die men mij wel eens stelt is de volgende.

Wat met sociale contacten?

Ik mis dat niet zozeer. Al is het fijn om af en toe de collega’s te zien, toch hoeft dat voor mij geen dagelijkse bezigheid te zijn. Het verschil met voorheen is dan wel, dat ik nu ook buiten die uren mensen ‘mag’ zien, iets wat in lockdowntijden ‘uit den boze’ was. Menselijk contact blijft nodig.

Al voeg ik er dan aan toe, dat ik geen groepsdier ben en ik sneller connectie voel in kleinere groep of één op één. Waar ik mijn collega’s zie, is ook een flex werkplek. Geen vaste plaatsen en qua werkomgeving ook aangenamer.

Een nieuwe werkplek

Op die nieuwe werkplek – kleinschaliger als voorheen – voel ik me alleszins beter. Voorheen zaten we (zelfde werkgever) met veel meer collega’s in zo’n landschapskantoor. Dat laatste niet bepaald een match made in heaven voor iemand zoals ik.

Het kantoor met die flex werkplek bevindt zich nu ook dichter bij huis. Ik spaar met andere woorden heel wat brandstof uit op die manier. In tijden van hogere energiefacturen zeker welgekomen!

Thuis ben ik ook een pak productiever. Er is minder verstoring en/of verstrooiing, ik kan beter die focus behouden.

Niet enkel de werkomgeving past beter bij me, ook het werkregime gaat me beter af.

Een nieuw werkregime

Mijn werkregime werd ook aangepast en dat is m’n eigen keuze geweest. Ik werk nu deeltijds (4/5e) in plaats van voltijds. Ook daar: een voordeel vind ik. Naar het einde van de werkweek is het weliswaar tijd dat het…einde van de werkweek is. Toch voel ik me sneller uitgerust nu, met zo 1 dag minder werken. Voor deze beslissing ben ik echter niet over één nacht ijs gegaan.

Bezint voor ge begint

Hier is over nagedacht. Met nog een woonkrediet dat wordt afbetaald, een dochter-student die – na het behalen van een eerste diploma – nog wilde verder studeren en een gezondheid die het in het verleden al vaker liet afweten, zijn er ook kosten gemoeid. Daar diende ik zeker rekening mee te houden.

Nu ben ik opgelucht dat die knopen werden doorgehakt. De grootste twijfels zijn alleszins weggenomen. Het loopt goed tot hiertoe. Ik mag hopen dat het zo mag blijven. Het zijn nu éénmaal andere tijden tegenover de gouden jaren. M’n beide ouders waren nu al bijna gepensioneerd, op mijn leeftijd. Voor onze – en mogelijk ook de volgende – generatie is dat een heel ander verhaal.

Later als ik groot met pensioen ben

Heb nog wel even te gaan, vooraleer die pensioengerechtigde leeftijd zich aandient. Daar zie ik niet zo meteen verandering in komen. Met de beslissing die ik nu heb genomen, is het echter wel draaglijker op deze manier. Draagkracht versus draaglast, zo je wil. Die levenskwaliteit toch ook niet onbelangrijk. Al helemaal als je al eens op die rand hebt gebalanceerd.

Op een (zilveren) randje

Of zal ik zeggen, toen ik over die rand ben overgeheld? Voor sommigen wellicht zeer herkenbaar. Gelukkig leven we in tijden dat zoiets nu wèl bespreekbaar is. Om te vermijden dat het zich zou herhalen, wist ik, was het nodig om een andere weg in te slaan.

Zoals het gezegde ons vertelt every cloud has a silver lining en daar vormt mijn leven alleszins géén uitzondering op.

Bedankt als je hier helemaal tot het einde bent komen lezen! Hopelijk had/heb je er wat aan.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~