Nog ergens in een doos: jeugdfoto’s

Het ligt misschien aan mij, of mijn leeftijd, maar steeds vaker grijp ik al eens terug naar foto’s van vroeger. Vooral foto’s uit die jaren, toen ik even oud was als mijn dochter nu. Herkent iemand dit gevoel? Nu heb ik altijd al een nostalgische ziel gekend. Het is niet zo, dat ik naar die tijd terug wil, eerder zo dat ik een warm gevoel krijg, dankbaar ook om al die mooie jeugdjaren. Het maakt iemand tot wie die is en later zal worden. Dan heb ik het niet over het beroep dat men later zal uitoefenen, wèl over de kern, de mens zelf.

Ik heb het geluk gekend van goede jeugdvrienden in m’n omgeving te hebben, mensen die het goed met me voorhadden.  Ik kreeg de nodige steun om me te ontplooien, hobby’s te delen, nieuwe horizonten te verkennen. Niet in het minste door de vele schoolreizen die ik mocht meemaken.  Ik duik dus deze keer in die doos met jeugdfoto’s en kom er hier graag enkele delen.

Het zal je opvallen, dat mijn kapsel verschillende metamorfoses heeft ondergaan. Van een kort G.I. Jane kopje tot een page kopje of zelfs een wilde krullenbol. Het fotomateriaal is nogal belabberd, het zijn dan ook foto’s van foto’s (het digitale tijdperk was toen nog niet in voege).

Verjaardagsfeestje in de lagere school

M’n dochter vindt het altijd grappig als ze naar mijn foto’s van vroeger kijkt. “Mama, ben jìj dat?” luidt dan het alleszeggende commentaar. Het zijn van die moeder-dochter momenten om te koesteren. En met een warm gevoel terug te kijken op die heerlijke kindertijd. Ik bereidde me daarop steeds goed voor, op zo’n verjaardagsfeestje, bedacht spelletjes, koos zorgvuldig uit welke kleding ik die dag zou dragen, verheugde me erop om m’n beste vriendjes en -vriendinnetjes thuis terug te zien. Vaak was het ook nog zonnig, al was het dan einde september (The Indian Summer is dan nooit veraf 🙂 ).

Gezinsvakantie in de bergen

Het sportieve heeft nooit echt in mij gezeten. Getuige daarvan deze foto (daar heb je het, m’n G.I. Jane kopje 😀 ). Het was duidelijk op m’n gezicht af te lezen dat dit niet m’n favoriete soort vakanties was, met lange vermoeiende bergwandelingen. Wèl genoot ik met al m’n zintuigen van de prachtige natuur, de gezonde berglucht en klaterende bergrivieren, herinner ik me zo. Dat was dan mijn manier van genieten, toen, en ook nu nog.

Schoolreis Wenen

Mijn krullenbollentijd :-). Met de hogeschool deden we wel een aantal schoolreizen, voornamelijk om onze talen wat bij te schaven. Dat in combinatie met cultuur en leuke avonden vol amusement. Kon niet meer stuk! Hierna alvast enkele foto’s van de schoolreis naar Wenen. Ontspanning in combinatie met cultuur zijn voor mij ook nu nog dè topformule voor een geslaagde vakantie.

 

Garagerock onder vrienden

Een van de vriendinnen (we kennen elkaar intussen al meer dan 30 jaar) overhaalde me om eens voor de fun mee te zingen in zo’n band. Ze kende wel enkele vrienden waaronder een basgitarist, een rockgitarist en een drummer. Op de zolder in het ouderlijke huis van een vriend doken we dan regelmatig onder (die zolder was gelukkig wel goed geïsoleerd 🙂 ). Voor de vocals zorgden die vriendin en ik (we zongen ondermeer ‘The one I love’ van R.E.M., ‘Blue Hotel’ van Chris Isaak… en iets van de B-52’s herinner ik me zo). Een enkele keer hebben we zelfs een eigen single opgenomen in een studio ergens in een uithoek vlakbij de Antwerpse haven. Daar is verder niets uit voortgevloeid maar toch erg grensverleggend geweest voor die tijd.

 

garagerock

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nog meer berichten rond dit thema vind je via de links:

Nog ergens in een doos: vriendinnen fotoboek

Nog ergens in een doos: het fotoboek

Nog ergens in een doos

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Welke zijn jouw mooiste jeugdherinneringen?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~