Een kleine wereld in ’t groot (#4)

Tijdens mijn lentewandeling tussen de paarse bloemekes in het Neigembos, hoorde ik op het einde van m’n wandeling, geritsel. Dat geritsel kwam uit een struik in de omgeving van deze haagbeuk bij één van de aanpalende huizen. Iemand was verstoppertje met me aan het spelen.

Het was deze grauwe schildwants. Aanvankelijk hield deze zich goed verborgen om me daarna recht in de ogen lens te kijken. Gelukkig voelde dit kleinood zich niet in het nauw gedreven. Enig opzoekingswerk leert me met name, dat ze dan flink kunnen gaan stinken.
Door de opwarming van de aarde kennen ze al enkele jaren een opmars hier in onze contreien.
Men herkent ze aan de wit zwart geblokte antennes, aan de gemarmerde kleur, grijzig en ook aan de zijkant is deze zwart wit geblokt.

Niet enkel een schildwants, ook een ander kriebelbeestje mocht ik die dag voor de lens krijgen. Ik heb het hier over het lieveheersbeestje.

Dit beestje is een grote hulp in de tuin (of op het terras). Het is een natuurlijk bestrijdingsmiddel tegen bladluizen en -andere insecten die schadelijk zijn voor de planten.

Ze zijn steeds vaker te zien, nu de lente zo ijverig haar best doet. Ik leerde hierover, dat er ook hierin verschillende soorten bestaan zoals het Aziatisch lieveheersbeestje, het geel lieveheersbeestje of nog het stippelig lieveheersbeestje.

Benieuwd welke kleine beestjes ik nog zoal voor de lens zal mogen krijgen. Het buitenleven (en dan ook letterlijk ‘buiten leven’) lokt me steeds vaker. Ik kan niet wachten. *enthousiast*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De vorige edities van deze rubriek vind je via deze link.