De wereld, mijn tuin

Zoals de meesten intussen vermoedelijk weten, hou ik ontzettend van alles wat groeit en bloeit. Ik ben graag onderweg, op stap, op ontdekking, op zoek. Een stukje groen rond mij voelt goed, voelt juist.

Tijdens mijn jaren in de jeugdbeweging, bestonden mijn favo activiteiten uit bosspel en ravotten in de natuur zonder meer. Ik herinner me nog levendig hoe geboeid ik kon luisteren in de lessen biologie en bij uitbreiding als het om planten en bloemen ging.

Afkomstig van een klein brabants belgisch dorp, waar ik ben opgegroeid omgeven door groen met een prachtige tuin. Van die tuin mag ik de dag van vandaag nog steeds ooggetuige zijn met al die vele mooie aanplantingen.

[Klik op een galerij om elke foto afzonderlijk en uitvergroot te kunnen zien]

Al zal ik mijn ware natuur niet vergeten, toch heb ik intussen <bewust> het platteland ingeruild voor een appartement’je’ ergens in een oostvlaamse provinciestad. Dat heeft zo z’n redenen.

Vooreerst is er de sociale controle. Er zijn heel wat buren die me bij naam kennen. Ze weten wie ‘Hilde’ is, waar ik woon. Dat is voor mij een geruststelling. Het feit dat ik ben omgeven door anderen – veelal in de figuurlijke zin – links, rechts, boven en onder mij – bekrachtigt zo mogelijk dat gevoel van veiligheid.

Ik kijk uit op een stukje groen, die gemeenschappelijke achtertuin is een heerlijkheid waarvan ik geniet op zonnige dagen vanop mijn balkonterras. Zo we willen, nemen we gewoon die ligzetels even mee die achtertuin in en genieten we daar. Zolang we het maar even netjes achterlaten 😊. Die onderhoudsvriendelijke achtertuin zelf, daar is geen omkijken naar.

Deze wordt onderhouden door een tuinman waar we ieder een stukje aan bijdragen. Begrijp me echter niet verkeerd. Oók ik wroet al eens graag in die aarde, héérlijk ontspannend vind ik dat. Bloempjes in m’n bloembakken, een sfeerhoekje hier of daar, ik ben er zeker voor te vinden. Ik kan me daar ook dolgelukkig door voelen, zeker weten. Maar méér hoeft voor mij momenteel niet.

balkonterras – 2021

Heb ik nood aan méér, dan ligt er binnen handbereik een stukje natuur op me te wachten. Ik hoef er geeneens ver voor te gaan/rijden. Met de benenwagen, per fiets of met de auto, hier zijn legio mogelijkheden. Al schrikt het me zeker niet af, om zelf op zoek te gaan om de wereld, m’n tuin verder te ontdekken. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik die vrijheid heb en kan gaan en staan waar ik wil. Dat ik al eens een dankbare getuige mag zijn ook, op het juiste moment op de juiste plaats, besef- en omarm ik ook.

Die keuze om te wonen op een appartement heeft ook te maken met het feit dat ik graag reis. Met een privé tuin die onderhoud vraagt, zou dat een pak moeilijker liggen wat mij betreft.

Intussen heb ik er – gelukkig maar – wat op gevonden zodat m’n plantjes water krijgen terwijl ik op reis ben. Ik hang niet af van de goodwill van anderen om daarvoor te zorgen. Of hoef er niet voor thuis te blijven omdat die tuin onderhoud nodig heeft.

Het is- en blijft een persoonlijke keuze. Op dit moment in m’n leven – we schrijven februari 2023 – is dit voor mij de beste keuze. Wat de toekomst brengt, dat valt nog te bezien en alles weliswaar op z’n tijd.

vakantie

vakantie

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~