In concert: Scala & Kolacny Brothers

Concerten en optredens, die spreken me vooral aan als het kleinschalig is. Ik woon deze dan bij in een concertzaal of cultureel centrum bijvoorbeeld. Er zijn zo van die optredens die nog lang op je vel blijven kleven. Zo een optreden was dat van Scala & Kolacny Brothers op een mooie zaterdagavond in oktober (2021).

Mocht je nog twijfelen om ze eens aan het werk te horen èn zien, lees dan nu vooral verder. Ik raad het éénieder aan. Plaats van het gebeuren was de Koningin Elisabethzaal te Antwerpen. Temidden vrienden, buren, sympathisanten, collega’s en ex-collega’s van…want het was een benefietconcert (wat ik eerlijk gezegd pas doorhad op het moment zelf). Wij kwamen voor de muziek en hebben daarmee ook onze duit in het zakje gedaan.

Scala & Kolacny Brothers

Ik had de aankondiging – Scala met een gouden randje – rakelings zien passeren. Scala zou optreden. Hun aller – allereerste optreden sinds maart 2020, nadat het tot viermaal toe werd uitgesteld. Ze hadden er duidelijk zin in.

Een vriendin, van wie ik wist dat ze hen al heel lang eens aan het werk wou zien, heb ik meteen opgetrommeld. Zullen we…? En ja hoor, het was okeej voor haar.

We breiden er eerst nog een gezellig etentje bij den Indiër aan vast. Op wandelafstand van de Koningin Elisabethzaal in de Statiestraat – daar is altijd wel de éne of de andere eetgelegenheid te vinden. De tijd werd vol gepraat, zo vol zelfs dat we – bijna – het uur uit het oog verloren.

Gelukkig dacht die vriendin er tijdig aan. Het was 19:45 uur (Whaaaat??!!) toen we voor het eerst op onze horloge keken. Om 20:00 uur begon het concert. Snel afgerekend en ons dan maar in zeven haasten, Covid safe ticket op zak, naar de zaal gerept. Een mooie…zaal.

De akoestiek is er fan-tas-tisch. We namen plaats op het balkon, vanwaar we een goed zicht hadden. Kippenvel van bij het eerste nummer dat Scala bracht. En er volgden er nog véél en véél meer, van die kippenvelmomenten.

Ze zijn grappig ook, de broers Kolacny, Stijn (dirigent – midden in beeld) en Steven (piano – links in beeld). Steven schrijft ook eigen liedjes – die hij veeleer onterecht minimaliseert – waarvan er ook enkele werden gebracht die avond. De broers draaien er hun hand niet voor om, om elkaar regelmatig wat plagerijen toe te werpen. Een lach en een traan, die avond. Mooi is dat!

Stijn is dus dirigent, zet al eens graag een danspansje in, op het podium. Het werkt aanstekelijk, die danspasjes van Stijn (zie foto) als je hem dan zo bezig ziet…Zoals op dat nummer van Coldplay – Viva La Vida – dat ze brachten. Of nog tijdens Solsbury Hill van Peter Gabriel.

Ja, er zat ook pit tussen. Ook U2 – With or without you – mocht eraan geloven. Niets is hen te veel. Dat alles overgoten met een heerlijk sausje van glasheldere stemmen die zo mooi, maar zó zó mooi, zo heerlijk mooi samen klinken. Ik zei het al: kippenvelmomenten. En dan heb ik het nog niet gehad over de naadloze, tot in de puntjes afgewerkte choreografie. Het heeft me verbaasd, verrast, overdonderd…

Naast de begeleiding met piano zagen we ook een drummer en twee gitaristen aan het werk. ’t Was AF! En nota bene, er is al opvolging verzekerd. Want wie kwam daar van achter de coulissen plots de piano stoel van zijn vader Steven innemen? Jef Kolacny! Knap hoor! ‘Kleine man‘ – één van die nummers geschreven door Steven Kolacny – gaat over deze intussen groter geworden man.

De muziek fladderde (Geef me een kus – Noordkaap en een minder gekende song van Rocco Granata waarvan de titel me even ontglipt), raakte, liet stilstaan, liet de zaal ontploffen. Een staande ovatie was dan ook geheel terecht, tot driemaal toe.

Een avond waar ik nog lang zal op nateren, om van te smullen (letterlijk, dan wel figuurlijk). Als je ooit de kans mocht hebben: DOEN zeg ik u. En onthouden die naam: Scala & Kolacny Brothers. Je zal er nog van horen, nota bene tot ver buiten onze eigen grenzen!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~