Wat de week bracht (8)

Met de nationale feestdag midden in de week (woensdag 21-02-2021), waren er een aantal extra verlofdagen. Ik voelde aan alles dat ik er even tussenuit wou. Gelukkig was het weer op die dagen een meevaller – lees: zonnig en droog – zodat het ook nog realiseerbaar was.

Zo werd ik nog getrakteerd door de dochter voor moederdag. Die valt de tweede week van mei en door de drukte van stages en examens was het er toen (nog) niet van gekomen. We trokken er samen op uit naar Gent, waar ik heerlijk werd getrakteerd bij Bavet – in de buurt van de Korenlei/Graslei. Een pastazaak die z’n naam alle eer aandoet: je kan er voor sommige maaltijden inderdaad een bavet gebruiken. Telkens heel lekker daar!

Samen rondstruinen, beetje shoppen, rondkijken en mooie gebouwen spotten. Ja, zo’n moeder-dochter moment was alweer (veel te) lang geleden. We hebben onze schade goed ingehaald :-).

Die dag werd ook in schoonheid afgesloten met een ietwat rustiger moment aan het Donkmeer. Een heerlijke plaats om te vertoeven is ’t Weiken (voor de kenners: het voormalige Luilekkerland), daar vlak aan het water. Ik zou er uren kunnen doorbrengen.

Toen we er aankwamen, zag ik al van ver dat mooie tafereel met de Familie Zwaan. Ze lieten zich mooi fotograferen, al bemerkte ik ook een zekere alertheid toen ik dichterbij kwam. Was ook heel mooi (en aandoenlijk) om zien, toen ze vertrokken, hoe ze zo op een rijtje bij elkaar bleven. Kijk zelf maar…

Daags erna werden we verwacht bij m’n ouders voor een BBQ (of zal ik zeggen Bel-becue?). Er werd veel (bij)gepraat, genoten van lekker eten en ik had weer ogen tekort voor de mooie tuin van m’n ouders. Ik had geluk, want er was ook een atalanta die even wou poseren.

Dat moment waarop papa samen met m’n dochter achter de BBQ stonden, vond ik persoonlijk één van de meest waardevolle.

• 

  barbecue

• 

  bloemen – prikneus

• 

  tuin

• 

  tuin

• 

  vlinder – atalanta

’s Avonds sloeg de vermoeidheid wel weer fel bij me toe, na zo twee opeenvolgende dagen op stap te zijn geweest. Op één of andere manier zit ‘het’ toch nog in m’n lijf en leden. Ik had dan ook opnieuw nood aan een rustigere aanpak, één op één werkt tot hiertoe voor mij – nog steeds – het meest heilzaam.

Zo gingen m’n dochter en ik enkele dagen later nog rustig op stap naar Lokeren. Zij heeft daar gelukkig alle begrip voor, als ik nood heb aan afstand nemen, de rust opzoeken,… Ik ontdekte er in de buurt dit kunstwerk. Iets verderop ook die vlinderstruik, waar het wemelde van de atalanta’s en dagpauwogen: wow! Nooit eerder zag ik zoveel vlinders bij elkaar.

Het kunstwerk heeft er verder voor gezorgd, dat ik alleszins wat in beweging bleef. Bewegen houdt mij mentaal gezond. Ik was benieuwd naar meer. M’n vermoeden dat het om een street art project ging, was dan ook juist. Door wat opzoekingswerk via Mr Google, uiteindelijk gevonden wat ik zocht. En zo geschiedde: ik ging nog eens alleen op stap, op zoek naar de andere kunstwerken van Tour Elentrik te Lokeren. Het volledige verslag kon je eerder [daarzo] lezen.

Conclusie: veel gezien op 1 week tijd maar ook moeten vaststellen, dat er ‘iets’ met me veranderd is. Ik kan steeds minder tegen drukte, tè veel mensen om me heen. Best wel confronterend, te weten dat ik daar vroeger meer van kon genieten. Of misschien dien ik mezelf nog wat meer tijd te geven, voor ik weer helemaal op m’n plooi ben?

Dit wordt met andere woorden weer zo’n zondag, cocondag. Luisteren naar die innerlijke stem, wat die me zegt, want die heeft het meestal bij het rechte eind…

Lokeren

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Vorige edities van Wat de week bracht lezen? Je vindt ze [via deze link].

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~