# Book challenge 2016 – update N° 11

verbeelding

Elfde maand dus elfde update rond deze Verbeelding Book Challenge (*) waaraan ik dit jaar heb deelgenomen. Toegegeven, zo’n boek challenge met zomaar eventjes 30 verschillende thema’s, da’s een hele boterham, een hele opgave ook. Dit jaar is voor mij dan ook een uitzonderlijk leesjaar geweest: er was – ongewild en onverwacht – veel tijd vrijgekomen om veel te kunnen lezen. Boeken betekenden voor mij dan ook vaak een redding, een manier om ‘om te gaan met’, een verrijking, een leerschool, naast een manier van ontspanning.  Voor deze update heb ik de afgelopen maand vooral boeken gelezen die ik nog heel graag zelf wilde lezen, en niet a priori in het kader van de VBC (*).

Ik las enerzijds nog een aantal (3) boeken ikv een Read-a-thon (van 22- tot 29 oktober), boeken die eveneens in aanmerking zijn gekomen voor de VBC (*). In november heb ik in totaal nog 4 boeken uitgelezen, waarvan 3 voor de VBC (*). Dat brengt het totaal aantal gelezen boeken voor dit jaar op 41 en 28 van de 30 puntjes van de Verbeelding Book Challenge die hiermee werden afgevinkt. De twee nog openstaande puntjes zijn: Een hervertelling van een bekend sprookje en Een boek dat een andere deelnemer van de VBC (*) je heeft gegeven. Heel twijfelachtig of ik deze thema’s nog krijg afgewerkt echter…

6. Een briefroman (een boek geschreven in brieven of e-mails)

Een vierde boek waarmee ik dit puntje kan afvinken.

Auteur: Karl Ove Knausgard
Titel boek: Herfst

Dat hij ongelooflijk mooi en treffend kan schrijven. Ja natuurlijk, dat wist ik al van een vorig boek dat ik van deze auteur had gelezen. Maar dat dat vanaf – letterlijk – de eerste bladzijde zo’n indruk zou nalaten, dat had ik in de verste verte niet durven dromen. In ‘Herfst’, de jongste telg uit een nieuwe reeks genaamd ‘De vier seizoenen’ waaraan Karl Ove Knausgard werkt, schrijft hij ondermeer brieven aan Anne, het vierde kind dat nog geboren moet worden.

Met een filosofische inslag, vol levenswijsheid en bagage die hij hun dochter wil meegeven laat Knausgard de lezer meekijken in zijn boeiende leef- en denkwereld. Hij denkt na, ontrafelt elk fijn detail voor het oog van de lezer. Bij momenten gaat hij heel diep in op alle kleine observaties die hij zich eigen maakt, Knausgard denkt over alles heel lang en heel diep na. De éne keer ontroert het, de andere keer kan het de lezer al eens met verstomming verslaan.

Groot natuurliefhebber, gevoelspersoon, met een sterk observatievermogen en krachtige inzichten. Van een heel andere toonaard dan zijn vorig reeks, # Mijn strijd. Milder, meer ingetogen, zachter, zoals ook de herfst meer rust brengt. Mijn lichte voorkeur gaat evenwel uit naar zijn # Mijn strijd reeks, waarin er toch iets meer spanning wordt opgebouwd terwijl hier meer berusting, aanvaarding aan de orde is.

9. Een boek waarin geestelijke gezondheid centraal staat

Voor dit puntje las ik eerder 4 andere boeken, dit is het vijfde boek hiervoor.

Auteur: J. Bernlef
Titel boek: De onzichtbare jongen

1947, de tweede wereldoorlog is net voorbij. Wanneer Max Veldman samen met zijn vader verhuist van Haarlem naar Amsterdam brengt dit een grote aanpassing met zich mee. Niet in het minst de aanpassing aan een nieuwe school waar hij meteen wordt opgemerkt door Wouter van Bakel. Hoewel Max liever onzichtbaar blijft voor de menigte, valt hij op als zonderling tussen de anderen. Hij is hoogbegaafd, kan naadloos een pianostuk naspelen enkel door het te zien, weet alles over passaatwinden en over windkrachten, trekt zich terug op zijn zolderkamer om daar wetenschappelijke proeven uit te voeren en haalt topcijfers voor elk vak. Hierom wordt Max vaak uitgesloten, uitgelachen ook. Gelukkig is er zijn vriend Wouter.

Wouter blinkt dan weer uit op een heel ander vlak: dat van de sport. Als Karel Knal wordt hij al gauw een opmerkelijk figuur die het record breekt van de 100 meter hardlopen en daarmee wordt klaargestoomd voor de Olympische Spelen te Helsinki. Echter, net op dat cruciale moment slaat het noodlot toe: Wouter blokkeert, slaagt er zelfs niet in om uit de startblokken te geraken, zijn sportcarrière ziet hij aan z’n neus voorbijgaan. Op dat ogenblik zoeken de twee elkaar terug op en hun vriendschap  – die zwaar op de proef werd gesteld door afwezigheid van Wouter die het tè druk had met zijn sportcarrière – bloeit weer op. Deze heropflakkering is echter niet van lange duur. Wouter dient z’n dienstplicht in het leger te voltooien en daar krijgt hij voor de tweede keer te maken met zijn blokkades waardoor hij in een instelling belandt. Het is daar dat beide jongens elkaar weerzien maar intussen is er heel veel veranderd…niet in het minste bij Max die alleen nog leeft en gelooft in zijn eigen wereldje van cijfers en wetenschappelijke berekeningen.

Er is de afwezigheid van Max’ moeder, die ervandoor is gegaan met een Canadees en zijn vader die er vaak niet is (omdat hij bij een vrouw blijft slapen). Het onbegrip van Wouters ouders in zijn initiele keuze voor zijn sportcarrière. Al deze factoren spelen mee een rol in het verdere pad dat ze zullen bewandelen.

Conclusie: Dit boek is het eerste Bernlef boek dat ik heb gelezen. Ik hou van zijn mooie vertelkunst, zijn diepmenselijke inzichten, de manier waarop hij gehoor geeft aan niet alledaagse onderwerpen. Hoewel het geeneens een dik boek is, is het toch eentje dat je niet zomaar uitleest maar waarvoor je best geduldig de tijd neemt en langzaam laat bezinken precies door die waardevolle inzichten die het lezen meer dan waard zijn.

15. Een boek geschreven door een auteur met Aziatische roots

Een bijkomend boek voor dit puntje.

Auteur: Haruki Murakami
Titel boek: Mannen zonder vrouw

In dit boek legt Murakami (auteur uit Japan) de ziel bloot van mannen zonder vrouw. Of het nu gaat om (ex-) minnaars, (eenzame) mannen zonder vrouw of mannen die opnieuw zonder vrouw zijn, een voor een wordt dit ragfijn uit de doeken gedaan. De allesverslindende liefde speelt hierin een voorname rol. De ene keer is dat ontroerend, de andere keer onbegrijpelijk, meelijwekkend en nog een andere keer stuit dit hard tegen de borst. Hoewel het een bundel kortverhalen betreft, liet het me telkens achter met een gevoel alsof ik een dik boek had gelezen (per verhaal), zoiets heb ik nooit eerder ervaren. Zijn schrijfstijl is in dat opzicht bijzonder, apart, de psychologische inzichten kenmerkend. Het was het eerste Murakami boek dat ik heb gelezen en dat smaakt zeker naar meer. Mogelijk zijn andere boeken van hem van een heel andere toonaard en daar ben ik nu toch ook wel erg benieuwd naar :-).

 

 

Het volledige overzicht van mijn Verbeelding Book challenge 2016 lees je via de link daarzo.

Volgende maand: Laatste update rond de Verbeelding Book Challenge – verschijnt einde december 2016.
Wordt verwacht: Leesdoelen 2017

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Welk(e) boek(en) lees jij momenteel?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

BRON foto’s: Bol.com