Plantentuin Meise in exotische sferen

Dat we tegenwoordig al blij mogen zijn, als het een keer niet regent, is niets nieuw onder de…nu ja…zon. Het leeft hier echt tussen de mensen. Een bezoek aan zo’n plantentuin met serres leek dan ook een juiste beslissing. Het viel alles bijeen nog mee, dat weer. We schrijven zondag 26 mei 2024.

Het zou regenen, héél véél regenen. Dat was althans de voorspelling. Toen ik ’s morgens uit het raam naar buiten keek, vertelde me dat toch iets heel anders. Een eerdere afspraak was uitgesteld en dus zocht ik last minute iets in de plaats. Want binnen blijven was alleszins géén optie.

Mijn vorige bezoek aan deze mooie omgeving dateert alweer van een jaar geleden [klik daarzo]. De invulling van mijn bezoek zou er deze keer anders uitzien.

De befaamde (of zal ik schrijven beruchte) reuze aronskelk (foto linksonder) was intussen niet meer op haar hoogtepunt. Al moesten andere exotische planten er zeker niet voor onderdoen, als je ’t mij vraagt.

De serres laten je achteenvolgens kennis maken met verschillende klimaten zoals het Tropisch regenwoud, het Nevelwoud, Mediterraan bioom, Antropogeen Bioom, Tropische draslanden, Savane en Moessonwoud, de Woestijn, en het Subtropisch regenwoud.
Het verschil in temperatuur tussen deze diverse leefomgevingen is duidelijk voelbaar. Ik vond het goed gebracht. Ook de dierengeluiden die je op je pad tegenkomt, brengen je in diverse exotische sferen.

Hier en daar duiken ook kunstwerken op tussen de planten en bomen. Met de biënnale Cultuurvuur zet Plantentuin Meise 50+- kunstenaars dit jaar opnieuw in de kijker.

Ook succulenten wisten hun plaatsje te veroveren in de serres. Wist ik veel dat deze op de foto links ‘Schoonmoederstoel‘ wordt genoemd. Weer iets bijgeleerd. Er is overigens niet veel voor nodig, om zich in Mexico te wanen tussen deze metereshoge cactussen.

Avontuurlijk reizen is echter niet meteen aan mij besteed. Deze glibberige brug oversteken liet ik dus ook aan anderen over. Er was zo ook voldoende moois te ontdekken, zonder het nemen van onnodige risico’s.

Het mooiste was voor mij weliswaar de serre met deze reuzenwaterlelies. Wat een pracht! Kersverse ouders kunnen er zelfs een fotosessie met hun baby’tje boeken.

Na de verschillende serres te hebben bezocht, zette ik m’n wandelpad verder. In de verte hoorde ik intussen wel het geroffel van een naderend onweer. Bij deze Balatkas stopte gelukkig – net op tijd – een toeristisch treintje zodat ik daarmee veilig kon terugkeren. Enkele tellen later was het dan zover: de dreigende wolken boven deze kas vertaalden zich in regen en onweer.
Heb ik even gelukkig gehad! Al bij al dus een geslaagde zondag, oef.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~