Je bent wat je leest

Het rondje bibliotheek struinen zit er weer op :-). De éne keer is dat een grote buit, de andere keer iets minder. In onze plaatselijke bibliotheek mag je per keer zomaar eventjes 20 (!) boeken ontlenen en dan is de verleiding wel groot natuurlijk. Ik heb wel gemerkt, sinds m’n vorige bezoekje aan de bib, dat ik meer boeken meebreng uit enthousiasme, dan wel om er daadwerkelijk iets mee te gaan doen.

Toch is het altijd zeer interessant, wat daar zoal te vinden is. Het is en blijft een manier om rustig thuis een boek te kunnen inkijken, om het eventueel daarna zelf (via de e-reader) aan te kopen. Ik ging me deze keer vooral focussen op boeken rond creativiteit en een gezonde en bewuste levensstijl. Net zoals vorige keer in ‘Je bent wat je leest‘ laat ik me ook nu weer leiden door de volgende thema’s:

Kook / Doe / Wees / Lees

Kook > Kookboeken die me in het bijzonder aanspreken, en passen bij mijn levensstijl

Als flexitariër is mijn voedingspatroon erg afwisselend. Eindelijk heeft het kind een naam, ik schreef dan ook deze aparte post over het flexitarisme. Onderstaande kookboeken sluiten daar goed bij aan:

• Eet wat bij je past/Het kookboek – Christine Tobback

 

• Vis in 30 minuten

Een kookboek met enkel en alleen visgerechten heb ik nog niet. Dit is er ééntje, niet te groot, dus erg handig in formaat, met eenvoudige maar toch wel erg lekkere recepten.

 

Doe > Doeboeken die aanzetten tot creatief bezig zijn

• Leuks met lapjes – Arda Meijburg

Onlangs heeft een lieve vriendin me leren werken met m’n naaimachine. Ik kan nu ein-de-lijk zelf broeken inkorten, jeej!  Daar ben ik erg blij en dankbaar om. Het is natuurlijk nog wel een beetje oefenen hé ;-). Ook andere zelfmaaksels wil ik gaan uitproberen. Dit leuke boekje is daar alvast erg goed toe geschikt.  Het omvat enkele eenvoudige startersprojecten. Ik zal nu eindelijk die stofjes die ik voor een appel en een ei een tijdje geleden in de kringwinkel heb gekocht een bestemming kunnen geven :-).

 

• Hippe pakjes (plezant om te maken, tof om te krijgen) – Stefanie Faveere + Katrien Van De Stekene

Hoewel de cover zoiets zou doen vermoeden, toch gaat dit boekje niet enkel over pakjes met de feestdagen. Feesten zijn immers van alle tijden. En met de maand mei in het vooruitzicht valt hier wel wat uit te rapen. Hier geen communiefeesten, maar een boekje, gewoon, heel gewoon, als inspiratiebron. Schoon door eenvoud is hier zeker op z’n plaats.

 

• Vive la vie / Boordevol DIY & kringloopgeluk – Ingrid van Willenswaard

Dit is zo’n echt DIY boek naar m’n hart, waar de nostalgie zò van af spat (die cover alléén al). Kringloopgeluk, en wat je daar allemaal mee kan aanvangen. Heel tof qua vormgeving, sfeervolle fotografie, inclusief stapsgewijze uitleg en erg leuke anekdotes. Oh ja vertelde ik al dat ik van nostalgie houd 🙂 ? Lovely!

 

• Vrolijke haakwerkjes – Susanna Zacke & Sania Hedengren

Net zoals vorige keer ook nu weer een boek rond haakwerkjes maar misschien toch iets beter afgestemd op een beginneling als ik. En effectief, intussen ben ik in de startblokken gaan staan. Het haken opnieuw opgeraapt! Dit is echt een leuk boek daarvoor, met eenvoudige projecten. Nadeel vind ik wel dat nergens staat vermeld hoeveel haakgaren er precies nodig is per project.  Gewoon ondervinden dus. Maar ik ben wel erg enthousiast hierover. Het is ook een erg vrolijk boekje met al die kleurrijke foto’s.

 

Wees > Boeken rond een gezonde en bewuste levensstijl

Sinds de optocht van ‘light’, is het percentage aan personen met overgewicht nog nooit zo snel toegenomen. Zelf volgde ik jaren geleden een dieet via een professionele diëtiste die me vooral ‘light’ voorschreef. Maar dat is dus helemààl niet zo gezond, integendeel. Ik was zelf al begonnen met – geraffineerde – suikers meer uit m’n dagelijkse voedingspatroon te bannen. Toch wilde ik nog méér hierover lezen en weten. Ik kom hier binnenkort nog uitgebreid op terug. De volgende twee boeken helpen me daarbij goed op weg:

• 100% suikervrij in 30 dagen: sugar challenge (2014) – Carola Van Bemmelen

 

• Het suikerboek (2015) – Damon Gameau

 

• Minimorfoses / De 35 beste opruimacties van de huishoudcoach – Els Jacobs

Opruimen is een echte hype geworden. Daar zijn al heel wat boeken rond geschreven. Deze vond ik één van de betere boeken over opruimen. Overzichtelijk, duidelijk, zoals een opruimboek moet zijn vind ik.

 

• Vrolijk gezind!  een gezonde geest voedt een gezond lichaam – Hilde Demurie

Een auteur die dezelfde voornaam heeft als ik. Dus misschien is dit er ééntje om af te vinken op het lijstje van de Verbeelding Book Challenge :-). En bovendien zo’n boek voor ’s avonds op m’n nachtkastje, om nog even in te lezen voor het slapengaan.

 

• Boost/Het handboek voor lichaam en geest – Goedele Leyssen

Ook hier: een boek rond een gezonde geest in een gezond lichaam. Zoiets boeit me altijd opnieuw.

 

Lees > Nieuwe literaire aanwinsten uit de bibliotheekkast

Geen leesboeken deze keer, omdat ik vooral andere boeken raadpleeg nu. Benieuwd naar welke boeken ik de vorige keren meebracht van de bibliotheek? Kijk dan snel even verder via deze link.

Het boekenplezier kan weer beginnen :-).

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Welke boeken lees jij zoal graag? En koop je meestal boeken of ga je (ook) naar de bibliotheek?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Hoezo, blind getrouwd?

[Hoe ik denk over dating programma’s]

Op VTM loopt momenteel op maandagavond het experiment ‘Blind getrouwd‘, ’t is eens iets anders. Het concept is simpel (nu ja, simpel…). Een team van experten (een moraaldeskundige, een master in de criminologie & psychologie en ook nog een klinisch psycholoog-sexuoloog en psychotherapeute) lichten een aantal profielen van singles door. Vervolgens koppelen deze experten twee mensen aan elkaar, twee totaal vreemden.

Ze hebben elkaar nooit eerder gehoord, gezien of ontmoet. Dan volgt ‘De verloving‘, waarbij één van de experten, na unaniem besluit, beide wederhelften vertelt dat ze een match hebben gevonden, en wat meer is: dat de trouw binnen de maand zal plaats vinden. Tot die dag hebben beide wederhelften nog steeds geen contact met elkaar, laat staan dat ze elkaars voornaam kennen. Zo zijn er 3 koppels uit voort gekomen.

De dag van de trouw is de allereerste keer dat ze elkaar te zien zullen krijgen. Temidden familie die hen vreemd is (Wie zijn nu eigenlijk de toekomstige schoonouders in de trouwzaal?), met vele vraagtekens over wat zal komen, bonkende harten en klamme handen, twijfel en onzekerheid. Ze geven elkaar – soms weifelend, soms heel overtuigend – hun ‘ja’ woord, daarna volgt het huwelijksfeest, gaan ze samen op huwelijksreis en gaan in de weken die daarop volgen samenwonen.  De camera’s volgen hen gedurende het hele parcours. Na vijf weken beslissen de zo gevormde koppeltjes of ze nog verder wil gaan met elkaar…

Het deed me een beetje denken aan ‘Vind je lief‘ op Eén van een tijdje geleden (er komt een nieuw seizoen :-)). Daarin was het concept wel iets anders. De singles die men daarin volgde, gingen eerst op gesprek bij het relatie experten team van Rika Ponnet. Die experts aanhoorden hun verwachtingen over ‘de ideale partner’ en gaven de singles advies mee rond mogelijke valkuilen. Daarna begon men met een reeks van speeddates: gedurende enkele minuten kennismaken met verschillende andere singles door gerichte vragen te stellen.

Uit alle korte ontmoetingen kozen de singles in ‘Vind je lief’ dan enkele dates uit, die ze verder konden leren kennen. Dat aantal kon verschillen van persoon tot persoon. Uiteindelijk koos elke single één iemand uit, met wie hij/zij op dream date wou gaan. Tussen de verschillende koppels die daaruit ontstonden, volgde een ultieme test. Het speeddate koppel dat het er het beste van af bracht met de final test, mocht dan op reis vertrekken (één van die toen gevormde koppels was trouwens onlangs te gast in één van de pop-up restaurants merkte ik).

Beide programma’s wisten me al te boeien. Vooral omdat dit stof tot leuke gesprekken biedt met m’n 17-jarige dochter. Hoe denkt zij hierover? En hoe kritisch is ze hierin? Vandaag de dag zijn er immers legio mogelijkheden – maar ook gevaren –  om via sociale media iemand te leren kennen. Uit  getuigenissen van ‘Blind getrouwd’ werd echter duidelijk, dat geen enkele van zulke dating sites bij de singles had gewerkt. Deze singles zijn dus nog een mijl verder gegaan. Maar is dit wel een verstandige keuze? Kan je zomaar blind vertrouwen op de wetenschap, om je louter op basis van kennis van experten te laten koppelen, zonder dat je die persoon ooit eerder hebt ontmoet?

Blind getrouwd – elke maandagavond op VTM

Vind je lief – een nieuw seizoen komt eraan op Eén

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Pasen

Als de vastentijd voorbij is, de dagen wat meer licht vertonen (klok 1 uur vooruit gezet?), éénieder hardop begint te dromen van lichtere kleding, dan is het tijd voor Pasen. Er zal weer wat worden gesmikkeld aan chocolade paaseieren en -figuren deze dagen. Voorbereidingen werden getroffen voor het paasfeest, tafeldecoraties  zorgvuldig uitgezocht en het paasmenu wordt met veel zorg en liefde bereid. Ik hou van tradities, en alles wat daarbij hoort. Ik hou er ook van, om dan zo’n gezellige paassfeer in huis te toveren. Het grijze en wolkerige mag nu wel gaan wijken voor alles wat licht, luchtig en zonnig is.

Zon, dat is ook wat ik met deze paasdecoraties in huis wilde toveren. Ik hou van sober en niet teveel bling bling, maar zo hier en daar een hoekje met paassfeer dat weet ik zeker wel te smaken. Dus heb ik nog eens m’n doos met paasdecoraties boven gehaald.

Vele van deze decoraties dateren nog van de lagere schooltijd van de dochter, toen de paasklokken nog paasklokken waren ;-). Nu ze ouder is (17), mogen de pluchen kuikentjes, de paashuisjes en de paastak (waaraan dan eitjes werden gehangen) plaats maken voor zelfgemaakte decoraties en opsmuk van een hoekje hier en daar. Kijk gerust even mee.

De mini kransjes op de foto zijn gemaakt met gekleurd touw en inpaklint, dat ik errond draaide en vastkleefde met alleslijm. Een ijzerdraad als ophanglus, waarover dan van die paaseitjes met lint werden geschoven deden de rest. Detail van zo een kransje:

Schoon door eenvoud is zeker ook waar het bij de volgende decoraties om draait. Door hier en daar kleine elementen aan te brengen, creëer je al meteen een andere sfeer. De slinger met paaseitjes aan de Druivelaar kalender is heel eenvoudig gemaakt: door de lintjes aan die eitjes door elkaar te halen, krijg je een hanger van eitjes. De kamerplanten heb ik voorzien van een plantensteker met paasthema. Het ‘gras’ in het glaasje met stenen ei, knipte ik aan de randen rondom gelijk.  Alles verkrijgbaar bij decoratiewinkels en tuincentra.

Decoraties in hetzelfde kleurenthema als de andere elementen in het interieur (zoals tapijt/meubilair) zorgen voor een mooi harmonieus geheel. Een orchidee is ook een heel dankbaar plantje, want die gaat heel lang mee.

Nog meer inspiratie nodig? Kijk dan ook eens in Het huis van Tante Alice, mooi mooi! Rest me nog ieder van jullie, lieve lezers, een mooie Pasen toe te wensen, vol menselijke warmte en gezelligheid. Nu, meer dan ooit… Want laat ons vooral niet vergeten: Pasen is het feest van de hoop.

Pasen is verrijzenis
en jezelf bewijzen
dat je verder leeft,
nog de moed vergaren
die je vleugels geeft.

Pasen is ontwaken,
overstuur geraken
door de lentegloed,
nog in iets geloven,
’t brandend vuur niet doven
dat verwarmen moet.

Pasen is weer hopen,
’t huis van onrust slopen
en erg dankbaar zijn,
nog wat liefde geven,
hunk’ren naar het leven,
vreugde na de pijn.

(Roger Pylyser)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Maar nu even niet…

 

stilte – kaartje

Gisteren, dinsdag 22 maart 2016, is ons geliefde Belgenlandje opgeschrokken door bomaanslagen. Enerzijds in Zaventem, de luchthaven, anderzijds in een metrostation te Maalbeek. Beiden Brussel… Daarmee is niet alleen het hart van België maar ook dat van Europa diep geraakt.

Het laat een diepe indruk na, niet alleen bij mij maar bij – hopelijk – ook éénieder die deze woorden nu leest. Onze kinderen stellen zich vragen, zoeken troost en zekerheid in deze onzekere situatie. Als ouder wil je dan vooral een blijvend gevoel van geborgenheid, hoop, geloof en vertrouwen bieden.

Persoonlijk ken ik ook een aantal mensen die in Brussel tewerkgesteld zijn. Ik ben gisteren dan ook bij het horen van dat nieuws meteen op zoek gegaan naar een teken van hen. Waren ze veilig? Hoe kon ik hen de nodige steun – hoe klein ook – bieden? Vroegere collega’s, klasgenoten van toen, vriend(inn)en van nu. En gelukkig…ieder van hen was veilig…

Maar ik weet, en ik besef, dat er helaas ook anderen zijn. Die talloze onschuldige slachtoffers en hun nabestaanden.

Hier was aanvankelijk vandaag een andere blogpost voorzien maar nu even niet. Ons land is in diepe rouw deze dagen. En daarom, uit respect voor ieder van hen die door de feiten diep getroffen is, even een stilte. Stilte, die soms een erg goed antwoord is…

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Waarom vandaag alles groen mag zien – St. Patrick’s day

FOTO boven: uit m’n gouden boekje

Mijn voorliefde voor Ierland, ik steek dat niet onder stoelen of banken. Als jong meisje, was het eerste Artis Historia boek ooit dat ik kocht, ééntje van… Ierland (hoe kan het ook anders). Daar kon ik uuuuuuren geboeid in kijken, lezen, mezelf in verdrinken, met beelden en verhalen uit dat groene eiland dat Ierland is. Deze reisbestemming staat overigens ook op m’n bucket list (m’n volledige bucket list vind je via deze link).

Ik heb het geluk gekend om met collega’s uit Ierland samen te werken, de Kelly’s van deze wereld :-), bij het horen van Ierse folk maakt m’n hart een automatisch sprongetje of krijg ik kippenvel. Als ik zulke Ierse folk zie, dan zou ik zò willen meedoen. Ieren zijn een hartelijk volkje, en dat vinden zij ook van ons, Belgen. Als er dan op de radio (zoals vanmorgen) wordt gezegd dat het vandaag St. Patrick’s day is, dan kàn ik niet anders om dit ook nog eens onder de aandacht te brengen.

Boek Ierland (Artis Historia)

Wie was St. Patrick?

BRON: beleven.org

De heilige Patricius (385 – 17 maart 461) (Engels: Patrick, Iers: Pádraig) is de beroemdste missionaris van Ierland. Waarschijnlijk werd hij eind 4e eeuw geboren. Hij heeft waarschijnlijk zijn werk gedaan in de eerste helft en het midden van de 5e eeuw. Noch van het begin van zijn activiteiten, noch van geboorte is een precieze datum bekend.

In later tijden (7e eeuw) werd vooral in het bisdom Armagh dat het primaat van Ierland opeiste, zorgvuldig een cultus rond zijn persoon opgebouwd. Vandaag geldt hij als dé Ierse heilige bij uitstek.

De populaire legende over hem vertelt over hoe hij de slangen uit Ierland verdreef (vandaar dat er geen slangen zijn op het eiland), en hoe hij de shamrock, een op klaver gelijkend gewas met drie bladeren aan één steel, gebruikte als voorbeeld voor de goddelijke Drie-eenheid van het Katholieke geloof. Hij wordt ook voornamelijk afgebeeld met shamrock in zijn hand, en het plantje is ook een embleem voor Ierland (alhoewel de harp het officiële symbool is).

Chris Rea bracht hierover ook de volgende song uit, Shamrock diaries:

Waar wordt St. Patrick gevierd?

St. Patrick’s day (of Lá Fhéile Pádraig) is meteen ook de nationale feestdag van Ierland en wordt gevierd op 17 maart. Die dag wordt er gefeest, natuurlijk in Ierland, maar mogelijk nog meer in de verenigde staten van Amerika en Australië. Overal waar Ieren leven, wordt dit uitbunding gevierd.

Ons Belgenlandje is ook een aantal Ierse pubs rijk. Ik hoor net op de radio, mocht je in één daarvan vandaag verzeild geraken, dat je dan niet moet schrikken om iedereen daar in het groen te zien zitten, zelfs het bier zou groen zien. Wait and see :-). Dat groen kent z’n oorsprong in het feit dat Ierland het smaragdgroene eiland wordt genoemd, en het groene klavertje van daarnet, waarmee tevens The luck of the Irish wordt gesymboliseerd.

BRON foto: womanhonorthyself.com

Feestcultuur

Zo heeft ieder land een eigen feestcultuur. Ik sta daar ook heel open voor, en dat maakt alles zo boeiend en leerrijk. Dat voel je en proef je als je zo’n gezellig folkfestival (niet alleen Iers) gaat opzoeken. Ik denk dan bijvoorbeeld aan Gooikoorts, Boombal festivals, M’eire Morough, de Schotse dagen …, festivals waar ik – lucky me 🙂 – al vaker mocht vertoeven. Nu het zonnige weertje de mensen weer meer naar buiten lokt, wordt het tijd om daarnaar op zoek te gaan.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Was jij al in Ierland op vakantie? En hou je van folk(festivals)?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nieuw seizoen, nieuwe updates (lente 2016)

We zijn bijna toe aan een nieuw seizoen. Dus stak ik Regenboogbui hier en daar in een nieuw jasje :-). Met verfrissende updates, nieuwe rubrieken, nieuwe en verdwenen pagina’s.  Omdat die updates niet altijd zichtbaar zijn, geef ik graag een overzicht hierrond.

Home page

M’n home page onderging een kleine metamorfose, met verwijzing naar onderwerpen die er intussen zijn bijgekomen. Vaste rubrieken en iets over een nieuwe hobby… Of nog: enkele challenges waaraan ik meedeed. Naar m’n home page ga je via deze link.

Overzicht:  pagina’s

Het boeken hoekje

Een nieuwe pagina die er intussen bij kwam met:

• 50 before 50: 50 boeken die ik voor m’n 50e verjaardag wil gelezen hebben.
• Verbeelding Book challenge 2016: een boek challenge waaraan ik meedoe mèt vermelding van de gelezen boeken.
• Wish list: m’n verlanglijstje van boeken die ik graag wil kopen of – krijgen.

Blog favorieten

Onder deze pagina (onder Blog-o-land bovenaan) vind je – nog steeds – m’n blogroll. Omdat er echter blogs zijn die me minder beginnen interesseren en andere beter aansluiten bij m’n eigen interesses en/of manier van leven, ook hier enkele veranderingen. M’n blog favorieten vind je door hier door te klikken.

Verdwenen pagina: portfolio

Omdat alles terug te vinden is via de tagwolk (rechter zijbalk), vond ik dit een overbodige pagina. Ook omdat ik op m’n home page al een overzicht geef over waar het op Regenboogbui om draait.

Lay-out

Trouwe volgers zullen het al wel gemerkt hebben: de top berichten en pagina’s uit de rechter zijbalk kregen er een foto bij. Instagram zit wat mij betreft nog in een beginstadium, ik ben nog lerende :-). Iets voor de toekomst.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Heb jij nog suggesties of tips voor me? Deze blog is ook een stukje van jou ;-).

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Goeieavond beste kijker

[Van testbeeld over andere vervlogen tijden tot kijkcijfers]

Het testbeeld van de televisie, hoe lang is dat wel niet geleden? Het lijkt wel of ik al drie generaties besta. Of ligt het aan mij, en mijn al iets oudere leeftijd misschien? Let wel, ik wil hiermee niet gezegd hebben dat ik me oud vòel hé, maar een evolutie heeft mijn generatie zeker en vast gekend. Misschien hoor jij, beste kijker, ook wel tot die generatie en praat je hierover graag mee? Goeieavond en welkom (andere generaties ook welkom uiteraard)!

Zo heb ik dactylografie geleerd in avondschool, studierichting Secretariaat Management Talen, inmiddels heet dat al Office Management. Geef toe, klinkt sjieker hé :-D. Het aanleren gebeurde toen nog met zo’n mechanische typmachine. Daarover werd dan een ijzeren bak geplaatst (om zeker niet te kunnen kijken naar het klavier) en ratelen maar. Man, wat moest je daar hard op tokkelen, eer sommige letters doordrukten. Op het einde van de bladregel dan het welgekende ‘ting’ geluidje en de hendel overhalen om naar de volgende regel op te schuiven. Had ik toen een blog gehad, ik weet niet of ik het zou volgehouden hebben. Ik kan dan ook heel snel typen (naar ’t schijnt). Maar ja blog is van het internet hé (wat zegt ze nu weer).

Hetzelfde met presentaties maken. M’n allereerste job, begin jaren negentig, weet ik nog goed hoe ik daar m’n eerste presentatie heb gemaakt, nog voor PowerPoint & Co in het leven werden geroepen. Met kleefletters die op een wit blad werden aangebracht, en er vooràl voor zorgen dat alles evenwijdig en met zowat dezelfde witruimte ertussen werd gerangschikt. Zien dat de bladspiegel in orde was, enfin zo van diene zever.

Ik heb nog brieven geschreven met de hand (met hoooooo-pen), en ook toen al had ik een voorliefde voor mooie paper prints en alles wat met papier te maken heeft. Van dat laatste ben ik nog steeds niet afgeweken, overigens :-). De brief  – die ik eerst wel tien keer had nagelezen – versturen, me inbeelden wanneer de ontvanger die zou krijgen en vanaf dan zelf beginnen aftellen tot de dag dat er een mooie lieve brief terug in de brievenbus zou vallen. Ja, er waren zelfs dagen dat ik op elk uur van de dag ging kijken in de brievenbus, zo begeistert was ik en vol verwachting, ik weet het nog goed. Alsof het gisteren was.

Tegenwoordig gaat dat allemaal veel sneller natuurlijk. Maar is het daarom beter? Ik vind persoonlijk dat alles tè snel gaat, en dat mensen zo’n druk op elkaar leggen. Ik vind het bijvoorbeeld niet oké om tijdens het eten met de GSM bezig te zijn. Eten is een moment van rust, van gezelligheid, van samen praten in een ontspannen sfeer. Is overigens ook aangetoond dat dat nog altijd het beste is voor onze gezondheid, om samen aan tafel te eten in een relaxte sfeer, zonder GSM, zonder televisie, zonder lectuur of tablet.

Onze jeugd is ook sneller mondiger tegenover vroeger. Toch vind ik het – en noem me gerust klassiek – belangrijk om basiswaarden mee te geven zoals elementaire beleefdheid, voorkomendheid, hulpvaardigheid en bewustzijn. Ik vind het zéker belangrijk, om voor eigen mening te durven opkomen maar doe dat alsjeblieft-dankjewel op een beleefde manier. Ik heb het wat dat betreft met m’n dochter zeker getroffen. En ja, natuurlijk botst het bij ons ook al eens maar dat hoort erbij vind ik. Verschillen van mening kan een goede leerschool vormen, dit zowel voor mij als voor de dochter.

Dingen lopen zoals ze lopen, we moeten mee met onze tijd, zonder het testbeeld van hierboven maar mèt reclameblokken tussen de films door. Op een uur dat iedereen al verondersteld wordt te hebben gegeten komen ze dan aandraven met reclame rond …eten (krijg nu wat!). En dan is iedereen verwonderd dat het percentage rond overgewicht alsmaar toeneemt. Dat ze daar eens een stokje voorsteken. Maar ja, dat brengt niet voldoende geld in ’t laatje hé, want de reclameblokken van ’s avonds krijgen het meeste kijkers. Kijkcijfers ten top!

De kijkcijfers hier zijn anders ook niet mis. En dat uit vele delen van de wereld weliswaar. Nederlandstaligen, ze zitten overal hé. Ik zou wàt graag eens in al die hoofden kijken, die hier…komen kijken. En dan al die gedachten lezen (of nog beter ze hieronder lezen), dat ook. Mijn gedachte is bij deze alvast af. Tja, kijkcijfers… ’t is zeker ook van deze tijd ;-).

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Je bent wat je leest

Een bezoekje aan de bibliotheek is altijd leuk. In de stilte op zoek naar een goed boek. Ik kan er uren vertoeven, zonder me te vervelen. Vaak kijk ik al eens op voorhand in de on-line catalogus of ze die boeken hebben, die me in het bijzonder interesseren, of waarover ik een goede recensie las. Maar de verrassingen van het moment zijn ook nooit veraf :-).

‘Je bent wat je leest‘, onder die rubriek geef ik telkens een overzicht van die boekenoogst uit de bibliotheek. Over onderwerpen die me op dat ogenblik het meest boeien, boeken waarmee ik iets kan doen voornamelijk. Een manier om de persoon achter de blog en haar interesses beter te leren kennen ;-). Deze keer verdeel ik die boekenoogst graag over de volgende thema’s:

Kook / Doe / Wees / Lees

Kook > Kookboeken die me in het bijzonder aanspreken, en passen bij mijn levensstijl

• Sarah Mayor: Het farmhouse cookbook

  Met verse produkten, wat je zoal allemaal op de boerderij vindt, worden in dit kookboek voedzame gerechten opgenomen. En het moet gezegd: er staat maar weinig in, dat ik niet zou lusten.

   

• Hugh Fearnley – Whittingstall: doordeweeks River Cottage (Recepten met en zonder vlees en vis voor elke dag)

  Ik ben op dit kookboek uitgekomen, toen ik in de on-line catalogus van de plaatselijke bibliotheek de trefwoorden ‘dagen zonder vlees’ ingaf. Nochtans is dit geen zuiver vegetarisch of veganistisch kookboek, maar dus wel iets dat bij me past. Thuisgekomen, was dit het eerste boek waarin ik verder ben beginnen bladeren. Net als het voorgaande-  is ook dit een lijvig kookboek met recepten verdeeld over de thema’s: groenten – fruit – verwennerijtjes – brood – ontbijt – lunchtrommel – vlees en vis. Van dezelfde auteur is ook eerder het boek ‘Veg!’ (met groenten in de hoofdrol) verschenen.
  

• Jeroen De Pauw: De supermarktchef

  De sympathieke Jeroen De Pauw  legt in dit kookboek heel duidelijk recepten uit, met ingrediënten waarvoor men niet ‘le tour du monde‘ moet afleggen, maar die – zoals de titel ook terecht zegt – in de gewone supermarkt te vinden zijn. En voor elk wat wils, zowel gerechten met groenten, kip- en visgerechten als lekkere desserts zijn hierin opgenomen. Het gaat in dit kookboek vooral over zomerrecepten maar de lente hangt intussen in de lucht, dus ik dacht dan is de zomer ook niet meer veraf 😉 .

   

  
  
  Doe > Doeboeken die aanzetten tot creatief bezig zijn

• Elise De Rijck: Het bucket list boek (500 dingen die je gedaan moet hebben)

  Al eerder merkte ik dit boek op in de boekenwinkel, bij het doorbladeren spraken veel dingen mij hierin aan. En wat ik fijn vond: dat er hier en daar dingen zijn, die ik al had gedaan. Het is zo’n boek, dat men beter koopt, want er is schrijfruimte in voorzien. Zo zou ik al kunnen afvinken: (pag. 22) zingen voor publiek (karaoke telt) – (pag. 29) de macarena dansen Heeeeey Macarena AAAhAA! – (pag. 54) je buren leren kennen (want hoe gaat dat spreekwoord over goede buren en verre vrienden nu weer?) –  (pag. 80) gaan kamperen of glamperen – (pag. 100) met een motor rijden of achterop zitten – (pag. 101) een zonsverduistering meemaken – (pag. 113) in twee landen tegelijk zijn – (pag. 118) van een hoge waterglijbaan glijden. Wordt hier zeker vervolgd, want het geeft weer tonnen inspiratie om over vanalles te gaan schrijven.

   

  

• Sarah Hazell: De haakbijbel (Een onmisbare gids met maar liefst 200 steken)

  Ik wilde al een hele tijd leren haken. Breien kan ik, haken des te minder. Wel de basissteken (een stokje, een halfstokje), die zijn met niet vreemd. Maar ik wilde wel eens verder gaan daarin. Temeer omdat Fieke met haar creaties toch zulke mooie dingen maakt, telkens weer, vind ik. En dus werd ik hierin ook geprikkeld en ging ik op zoek… naar zo’n echte haakbijbel als het ware.

   

   

  

  Wees > Boeken rond een gezonde en bewuste levensstijl

• Giulia Enders: De mooie voedselmachine

  24 jaar jong is de auteur, als haar boek ‘De mooie voedselmachine’ wordt uitgebracht. In Duitsland is het alvast een hit: er zijn in een half jaar meer dan 800.000 exemplaren van verkocht, lees ik op de achterflap. Toevallig las ik hierover een recensie in een tijdschrift, en het sprak me meteen aan. Ik ga hier echter niet verder over uitwijden, dit boek past met name perfect in het rijtje van de Verbeelding Book Challenge, waaraan ik dit jaar ben beginnen deelnemen. Dus meer tekst en uitleg volgt in één van mijn volgende updates rond die challenge.

   

• Marjolein Van Dorpe: Natuurlijk mooi (met homemade maskertjes en scrubs)

  Vaak zoeken we het te ver terwijl er eenvoudigweg met basisingrediënten uit de keuken heel veel natuurlijke mooimakers zijn. Dat wil ook dit boek bewijzen. Het geeft een mooi overzicht rond maskertjes – zowel voor het haar als voor het gezicht – en scrubs voor de lippen, –voeten, –handen en –gezicht. Ik heb dit boek vooral meegebracht voor de dochter, die hier óók een levendige interesse voor heeft. Ze is er meteen mee aan de slag gegaan! Need I say more? 🙂

• Stef Mintiens/Illustraties Erwin Vanmol: Herbatheek (Neem je gezondheid in eigen handen)

  Soms is er een tekort in ons voedingspatroon, ondanks schijnbaar gezonde eet- en leefgewoonten. Dan steken kleine kwaaltjes de kop op zoals spierkrampen (kan duiden op een tekort aan magnesium), extreme vermoeidheid (kan duiden op een ijzertekort), rommel in de darmen, of zit er toch nog een tekort aan één of ander mineraal of vitamine. Dit boek is echt een knappe bijbel voor de gezondheid. Niet alleen met een handig kruidenoverzicht, maar ook omvat het vele heilzame recepten voor elk seizoen, een knappe handleiding voor een leven in balans.

   

• Martine Prenen: Me-time (Survivalgids voor (drukbezette) vrouwen)

  Soms willen we teveel, terwijl we niet zoveel kunnen. Luisteren naar ons lichaam, is daarbij de eerste stap. En Martine Prenen helpt vrouwen met dit boek goed op weg. Ze is zeker geen leek, eerder verschenen al meerdere boeken van haar. Als volleerd gezondheidscoach geeft ze ook interessante workshops en loodst ze éénieder doorheen haar boeken op weg naar een gezonde, bewuste, budgetvriendelijke levensstijl, met talloze tips voor meer energie door de juiste voeding, een goede aanpak rond organiseren en zeker niet te vergeten: tijd voor jezelf. Me-time dus.
  Tip: Intussen werkt Martine aan een nieuw boek, waarover je hier meer kan lezen.

  

  Lees > Nieuwe literaire aanwinsten uit de bibliotheekkast
  

• Harper Lee: Ga heen, zet een wachter

• Yann Martel: De hoge bergen van Portugal

 

 

Griet Op De Beeck: Gij nu

 

Harper Lee (vooral bekend van ‘To kill a mocking bird’)  en Griet Op De Beeck (auteur van ‘Vele hemels boven de zevende’ en ‘Kom hier dat ik u kus’) had ik allbei al op m’n verlanglijstje van m’n e-reader geplaatst. Voor mij 2 nieuw te ontdekken auteurs. Ik ben intussen begonnen in ‘Gij nu’ en dat vind ik alvast een goed boek,  benieuwd wat de andere boeken zullen brengen. Het derde boek – ‘De hoge bergen’ door Yann Martel – sprak me vooral aan qua verhaal en prikkelt nu toch ook wel m’n leesgierigheid. 🙂

 

1 Maand later: hoe gaat het nu met m’n gezondheid?

8 maart, 1 maand later

Gisteren was het 8 maart, dag op dag precies 1 maand geleden dat de heelkundige ingreep heeft plaatsgevonden. Dus ben ik op controle geweest bij de arts-chirurg, zoals was voorzien. Daar mogen horen dat alles normaal verloopt: de herstelling, de verschillende open wonden (4 in totaal) in m’n buik en de incisie zelf genezen ook goed. Dat die rode kleur rond de incisie ook wel langzaamaan zal verdwijnen naarmate de genezing vordert. En heel voornaam: dat na het labo-onderzoek, het verwijderde gezwel 100% goedaardig was. Maar toch…nog 1 maand langer thuis voor herstel. En dat vòelt ook zo…dat dat nog nodig is.

De éne dag lijkt het of ik tonnen energie kan verzetten, de andere dag zegt m’n lichaam dan weer na slechts 1/2 uur fysieke inspanning “Zeg, zoudt ge u nu eens niet terug gaan zetten, dat wordt de hoogste tijd!”. Zo van die dagen dat ik liever mijne zetel zie dan ne stoel. Maar mijn ‘hoekske’ waar ik me dan knus in kan nestelen, ik ben daar dan zo dankbaar voor. En gelukkig zijn er dan boeken, véél boeken.  Naast de gewone literatuur, ook al eens een wetenschappelijk interessant boek (wat mij meer inzicht geeft over gezondheid) en tijdschriften, die ook. Ik verslind ze op deze dagen aan de lopende band.

Mijn ‘hoekske’

Ik ben hier nu niet over beginnen schrijven, om mezelf te wentelen in een slachtofferrol of om reacties uit te lokken à la “Amai, zo erg, dat is wel echt erg”. Want ik kan daar niet zo goed tegen, als het tè wordt, dan word ik daar behoorlijk kregelig van. Dat zou me ook geen sikkepit vooruit helpen. Maar zulke reacties zijn er tot hiertoe niet geweest. Wel schrijf ik hierover, om mogelijke misverstanden uit de wereld te helpen.

Misverstanden in de trant van “Allé is dat nu echt nodig, nòg een maand thuis, die ziet er toch ni ziek uit? Ze klinkt toch oké?” of nog “Amai, nog langer thuis, het is toch AL 1 maand geleden intussen hé, je operatie?”. Als je me zou tegenkomen – aan de kassa, op straat, ergens zomaar – dan is het inderdaad misschien niet aan me te zien, dat ik herstellende ben. Maar wat men van buitenaf ziet, is daarom nog niet hoe mensen zich vanbinnen voelen. En daarom: even de feiten op een rijtje.

Feit: Soms slaat die vermoeidheid bikkelhard toe, bijvoorbeeld aan de kassa, als ik lang aan het aanschuiven ben. Dan lijkt het net, of m’n bloed kilometers sneller door m’n lijf wordt gepompt, dat ik kortademig word, en dat ik steun dien te zoeken op m’n winkelkarretje. Alsof ik een marathon gelopen heb. Dan ben ik telkens blij, als ik terug thuis ben. Maar ja, ne mens moet tussendoor toch ook boodschappen doen hé, om te kunnen eten en drinken.
Feit: ’s Nachts word ik al eens wakker van hevig pijnlijke benen, krampen soms ook. Daarna de slaap nog vatten, is moeilijk. Die aanhoudende pijnen in de benen is – nog steeds – het gevolg van de narcose. Zo’n narcose kan met name nog màànden in een mensenlichaam blijven rondzwerven. Dus dan de volgende morgen met een fris hoofd aan het werk, zit er voorlopig niet in. [Trouwens, ik ga binnen afzienbare tijd weer op zoek naar ander werk. Want ook daar: men heeft al een vervanging gevonden voor m’n interim job. Een telefoontje dat ik gisteren kreeg… Iederéén is professioneel vervangbaar, daarover maak ik me allang geen illusies meer.]
Feit: Een dergelijke ingreep is vergelijkbaar met iemand die is bevallen met een keizersnee. Dat duurt met andere woorden maanden, voor intern buikweefsel weer is hersteld. Dat vraagt dus tijd…en energie. Elke ingreep in de buikholte is trouwens een zware ingreep. [En om het in cijfers uit te drukken: de ingreep zèlf heeft geduurd van 08:00u tot 12:15u, de nazorg/pijnstilling erna tot 16:15u. M’n omgeving heeft toen bange, afwachtende uren gekend.] Feit is ook, dat de bijkomende incisie zo’n 10 cm groot is: het gezwel dat eruit is gehaald (een giant hemangioom) had de grootte van een dikke pompelmoes, een kijkoperatie alleen was dus onvoldoende.

Feit: Het kost me soms grotere moeite, om op de juiste woorden te komen. Of er zijn van die dagen, dat ik zaken door elkaar haspel. Ook hier weer: een gevolg van de narcose, die langzaam uit m’n lichaam moet groeien.
Feit: Hoewel dit in normale omstandigheden nìet in m’n woordenboek staat, heb ik nu leren leven van-dag-tot-dag. Omdat het nu even niet anders kan. M’n lichaam is nu baas over mij, en geeft me kristalhelder aan, waar de grenzen liggen. Ik die anders zo graag alles plan en organiseer van tevoren. Maar…relativeren kan je leren. Ik heb het zelf ondervonden. En ik heb al héél wat gerelativeerd. Zoals waar het in het leven ècht om draait.

BRON: muurstickers.nl

 

Feit: Heffen, tillen, en strekken zijn heel beperkt en vooral te vermijden, nog steeds. Dingen die voorheen als vanzelfsprekend leken, kunnen nu even niet. Zo’n opstaptrapje is dan een erg handig hulpmiddel. M’n (zware) strijkplank staat ook nog op precies dezelfde plaats als van vòòr m’n opname, pal in het midden van de woonkamer want die nu telkens moeten verplaatsen (lees: heffen) is uit den boze. M’n paperassen winkel bovenop de kast in plaats van in de kast, het stofzuigen dat al eens langer op zich laat wachten. Van die zaken, waarin ik me voorheen zou geërgerd hebben, in verband met bezoek, maar waarvan ik nu denk “Foert, ìk woon hier toch, dit is mìjn omgeving, als ík me hier maar goed bij voel.”

Feit: Waar ik voorheen al eens dacht van “Zou ik dat nu wel kopen, want ik heb dat toch niet echt nodig?” (en dan achteraf spijt had, omdat ik het niet gekocht had), ben ik nu veel milder en gun ik mezelf al eens vaker dat extraatje meer. En ik voel mij daar goed bij. Zo ook, heb ik me voorgenomen, om vaker in te gaan op ‘de leuke dingen die zich spontaan aandienen’. Maar zonder mezelf tekort te doen, wel te verstaan (ik ga niet in op een rondje bungeejumpen, om maar iets te zeggen 🙂 ). Het is dus allemaal niet voor niks geweest.

Dus voilà, zover staan we nu. In elk geval al véél verder dan voorheen, maar dus nog niet ver genoeg om al terug op volle toeren mee te draaien. Er zijn de dagen dat ik me graag opmaak, en dagen dat het me weinig kan schelen, omdat ik daar dan eenvoudigweg te moe voor ben. En m’n blog, ik vind daarin m’n ontspanning. Ik begin dan te schrijven (in m’n knusse hoekje van hierboven) en vertrouw m’n gedachten toe aan het papier, of aan het scherm. Zie het als m’n eigen redding, om dingen van me af te schrijven. Want daar geloof ik wel in. Ik had anderzijds nooit gedacht, dat m’n blog deze ommekeer zou kennen, i.e. dat ik met zulke persoonlijke verhalen zou komen aandraven. Maar kijk, het heeft me toch weer eens deugd gedaan. Er moest iets van m’n lever (de ingreep) en nu heb ik dus ook m’n hart nog eens kunnen lichten. Dus bij deze: dank U voor het meelezen (en meeleven)!!!

Lees je graag het hele verhaal, wat hieraan voorafging en wat erna? Je leest het hier en ook via deze link.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Reacties altijd welkom.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

13 x… T.V. programma’s uit m’n kindertijd

Deze keer onder de rubriek ’13 x…’ een lijstje dat me terugbrengt naar m’n kindertijd (en neen, ik heb het niet eerst opgezocht, dit zijn levendige herinneringen 😉 ).

Alles komt terug, hoor je wel eens zeggen. Denk maar aan de mode, vergeten groenten, en dus ook kinderprogramma’s. Welke muziek iemand graag hoort, en welke kinderprogramma’s men zich herinnert, zegt veel over de tijd waarin men is opgegroeid. Nostalgie boven! Hier gaan we.

1. Paulus de boskabouter
2. Sesamstraat
3. Nils Holgersson
4. Remi alleen op de wereld
5. Calimero
6. Maya de bij (daar heb je ze weer)
7. The Muppet Show
8. De Fabeltjeskrant
9. Alfred Jodocus Kwak
10. Beertje Colargol
11. De Bereboot
12. Tita Tovenaar
13. Dunderklumpen

Eerdere thema’s die onder ’13 x…’ vielen: De mooiste filmmuziek / Veelzeggende zegswijzen en spreuken / Creatieve ideeën voor een aangename (thuis)werkplek…

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Welke T.V. programma’s uit jouw kindertijd roepen zoal leuke herinneringen op?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~