Fotografie: van 100 naar 5

Intussen alweer een nieuwe opdracht volbracht en wel een specialleke deze keer. Er stond ons een verrassingsopdracht te wachten met de spraakmakende titel Van 100 naar 5. De opdracht werd pas bekend gemaakt in de les. Ze werd uitgevoerd in 3 stappen.

• Stap 1: Schiet sneller dan je schaduw.
• Stap 2: Reduceer als een weerlicht.
• Stap 3: Staaf het ‘waarom’ van jouw keuze.

Hoe het is verlopen

Tijdens de les gingen we samen op stap op locatie om foto’s te nemen. We schrijven einde maart 2023. Het doel: 100 foto’s nemen gedurende 1u30 (stap 1). Niet zozeer wàt er in beeld werd gebracht was belangrijk, wel hoe dat werd gedaan.

Met de tot dusver opgedane kennis uit die avondlessen aan de slag gaan met andere woorden. Spelen met diafragma, ISO en sluitertijd en indien nodig gebruik maken van de belichtingscompensatieknop.

Eens terug in de klas diende er een selectie te worden gemaakt om van die 100 foto’s, slechts 5 beelden over te houden (stap 2). Eerlijkheidshalve voeg ik eraan toe, dat ik ‘slechts’ 51 beelden heb kunnen maken, wat ik ook zo aan de docent heb meegedeeld uiteraard. Maar dat vond hij geen punt dus oké.

Deze 5 beelden werden dan meteen doorgestuurd – via We_transfer – naar de docent, waarna ze klassikaal werden geprojecteerd en besproken nog diezelfde avond. Hier kwam (stap 3) dan aan te pas.

Hoe ik het heb ervaren

Hoewel ik doorgaans graag ben voorbereid om een opdracht te kunnen uitvoeren, vond ik dit supertof om doen. Al voelde ik toch een klein stresske opkomen voor die duik in het onbekende, toch kregen de gretigheid en de nieuwsgierigheid ernaar al snel de bovenhand.

Gewoon, niet teveel nadenken, kijken en (blijven) fotograferen. De inspiratie zoals het op m’n pad kwam, zonder doel dat vooraf bekend werd gemaakt. Plaats van het gebeuren was in- en rond het treinstation. Hierna de 5 uitverkorenen die ik had doorgestuurd.

Ik vind dit zelfs zo leuk, dat ik het voor mezelf mogelijk ook nog eens overdoe. Lijkt me wel wat. Ik raad het éénieder echt waar aan, om dat eens uit te proberen.

De selectie en waarom

FOTO 1:

Waarom ik deze heb gekozen: Ik vond dit beeld mooi, omwille van het contrast tussen het ruwe (van dat beton) en het frisgroene van het doorschietende gras.

Wat m’n docent hiervan vond: Een mooi beeld, omdat er een kader is gecreëerd. Je wordt als het ware ook meegenomen door die lijnen. Wat ik ook goed vind: het feit dat er is scherp gesteld op het einde van dat spoor en niet op dat beton vooraan. Knap beeld, zo voegde hij er nog aan toe.

FOTO 2:

Waarom ik deze heb gekozen: Ik vond het wel iets hebben, met die reflectie van die trein in die golfplaten. Ook de kleur is tof (geel en blauw).

Wat m’n docent hiervan vond: Leuk door die lijnen die je meenemen ook. Het had nog iets meer ‘af’ kunnen zijn, indien er iemand met een blauwe jas op het einde van die lijnen zou gestaan hebben maar daar moet je inderdaad wat geluk mee hebben. Tof beeld ook.

FOTO 3:

Waarom ik deze heb gekozen: Het heeft behoorlijk wat moeite gekost, deze. Ik wou er ab-so-luut in slagen om deze op foto te krijgen. Lijkt simpel maar is het niet. Ik leg ook even uit waarom.

Het was er amper verlicht in die voetgangerstunnel, toen bij valavond. Ik kreeg het maar niet goed, noch die scherpstelling, noch die zwarte kleur van die ontbrekende vloertegels. De belichtingscompensatie kwam hier met andere woorden goed aan te pas. Vandaar m’n keuze, omdat het uiteindelijk toch is gelukt en het zwart ook echt uitkomt als zwart. Beetje trots op.

Wat m’n docent hiervan vond: Dit vond hij grappig, m’n keuze. Hij herinnerde zich het moment waarop hij me hierin te hulp was gekomen. Hulp die hij telkens heel graag geeft, met dit als resultaat. Ik merkte ook wel, dat hij blij was met m’n keuze hierin.

FOTO 4:

Waarom ik deze heb gekozen: Men zou durven denken, dat het wachthokje achterin die foto zich bevindt aan de andere kant van die trein. Niets is minder waar. Dit is het spiegelbeeld van dat wachthokje dat zich achter mij bevond. Ik kijk dus in het raam van een stilstaande trein. Het heeft wel iets, vind ik, met die dubbele reflectie van de binnenkant van de trein.

Wat m’n docent hiervan vond: Heel tof ook. Er zijn pro fotografen die hiernaar speciaal op zoek gaan, naar zulke beelden. Wat ook leuk is, dat die éne lijn precies vertrekt uit de linker benedenhoek. (Dit had ik bewust zo op beeld gezet, voegde ik eraan toe.)

FOTO 5

Waarom ik deze heb gekozen: Het weerhield m’n aandacht dit oude, vervallen gebouw daar in die stationsomgeving. Ik liep er wat rond, observeerde en toen zag ik het: dit beeld met dat kraantje. Vooral leuk, omdat het kraantje net mooi uitkwam in dat witte vlak. Terwijl ik het begon te fotograferen, dacht ik aan een les om een onderwerp beter te doen uitkomen. Ik ben blijven proberen tot het er naar mijn gevoel goed (juist) op stond.

Wat m’n docent hiervan vond: “Dat wou ik horen!”, aldus m’n docent. Het zou inderdaad een heel ander beeld zijn geweest, indien die kraan een andere achtergrond zou hebben gekregen. Hele knappe foto vind ik dit.

Ook deze opdracht werd dus goed volbracht met andere woorden.

~~~~~~~~~~~~~~