Zomervakantie Zeeland – een reisverslag (3 van 5)

DAG 3

Op weg naar Zeelands oudste stad, bemerkte ik dit lieflijke kerkje van Sint Kruis. Ik kwam er al snel achter dat ik hier wel een tijdje wou rondhangen/fotograferen. Ook daar geraakte ik aan de babbel met toevallige passanten: fietsers zoals je ze hier wel vaker tegenkomt. Voor mij was dit opnieuw een fijne ervaring, buiten die comfortzone, zo’n spontane babbel. Doorheen de eeuwen werd dit kerkje verschillende malen verbouwd en hersteld ingevolge oorlogsgeweld.

Het houten standbeeld betreft dat van een pater-missionaris in Brazilië, Gerard Paridaen (1930 – 2004).

Weetje:
Omwille van de afgeknotte vorm wordt de toren van dit kerkje in de volksmond ook wel eens de Peperbusse genoemd.

Aardenburg (of Erdenburg) dan – de oudste stad van Zeeuws-Vlaanderen – was het volgende op het programma van de dag. Ik liet het allemaal een beetje gebeuren zoals het uitkwam. Ik parkeerde me nabij de Sint Baafskerk (foto 1) en ging vandaar te voet, op zoek naar de bekende Kaaipoort (1650) met aan weerszijden het wapen van Aardenburg en de Republiek (foto 4). Die foto met de zonnebloemen betreft de Heilige Maria Hemelvaartkerk (1855).

Op weg naar de Kaaipoort bemerkte ik ook een reconstructie van de fundering van de Porta Sinistra, de linker hoofdpoort van het Romeinse fort (foto 3). En overal die mooie stokrozen, daarvoor alleen al vind ik het daar zo fijn. Je vindt ze op quasi elke hoek van de straat. De laatste foto in deze reeks, is er één van de uit 1693 daterende Doopsgezinde kerk (foto 6).

De dag was zeker nog niet om. Het volgende mooie plekje dat ik had uitgekozen, was Sint Anna ter Muiden (17e -18e eeuw). Er was voor die toren geen ontkomen aan: die moest en zou de hoofdrol spelen en werd dan ook vanuit verschillende standpunten gefotografeerd. Deze toren is een overblijfsel van een 14de eeuws gotische kruiskerk.

Bemerk op de foto met die huizen het raadhuis (1650) met een dakruiter met luidklok en windvaan (foto 4). Het wapen van Sint Anne ter Muiden bevindt zich boven de ingang van het raadhuis. Het wapenschild op de waterpomp (1789) toont een anker en een griffioen (foto 6).

Na al deze oude bezienswaardigheden die zéér de moeite waren, kreeg ik nu toch wel een hongerke. Ik zocht daartoe Dok 14 op. Gezellig daar, met zicht op zee vanuit dat strandpaviljoen. Ook de weg erheen kronkelt heerlijk tussen de duinen, echt Zeeland dus. Het gaf alvast een voorsmaakje van hoe ik de volgende dag zou doorbrengen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hier eerder verschenen

Zomervakantie Zeeland – een reisverslag (deel 1 van 5)
Zomervakantie Zeeland – een reisverslag (deel 2 van 5)