Wat 2022 bracht (april – juni)

Naar goede gewoonte, ook dit jaar een overzicht van het voorbije jaar. Een terugblik, even stilstaan bij wat is geweest. Een overzicht in vier delen want ik heb wat schade in te halen.

APRIL

Afspreken met familie, de paastraditie die eraan kwam, het jonge koppel gelukkig zien, samen gaan wandelen toen (zò leuk!), de lente die mij ook meer deed openbloeien en dagen die me op de fiets kregen. Soms is klein, vanzelfsprekend geluk heus wel het énige wat een mens dan nodig heeft om zich langzaam maar zeker, beter te gaan voelen.

Het volhouden, die fysieke inspanningen, dat was nu vooral belangrijk om ook mentaal weer sterker hieruit te komen. Het ging stilaan beter, herinner ik me zo.

Oplettende lezers herkennen mogelijk deze éne brug (foto midden) wel?

[Klik op een galerij om elke foto afzonderlijk en uitvergroot te kunnen zien]

MEI

De meimaand kende twee hoogtepunten, die op één of andere manier iets gemeen hadden. Het afstudeerfeest van dochterlief – tot tweemaal toe uitgesteld omwille van die ellendige covid epidemie. Daarnaast vond ook de Ros Beiaard ommegang te Dendermonde plaats, die eveneens twee jaar was uitgesteld.

Het afstudeerfeest vond plaats in de Ghelamco arena, voetbalstadion te Gent. Een betere foto is er niet want ook toen gebeurde fotograferen nog met de smartphone. Een camera zou er pas later komen. Bijzonder trots op m’n dochter en het behalen van haar diploma!!

De dag van de ommegang was bezaaid met regenvlagen. Ik vond het aandoenlijk bij momenten, hoe de 4 heemskinderen deze regen dienden te trotseren. Om nog maar te zwijgen van die krampachtige houding daarboven op die immens brede rug (2 meter) van dat paard (foto 4). Een houding die ze nota bene uren moeten volhouden.

Toch ben ik gaan kijken naar deze traditionele stoet en heb zelfs helemaal tot op het einde gevolgd. Tot op het moment dat (zie foto 5) ‘het peird‘ weer op stal (in de kazerne) moest nadat het – zoals de traditie het wil – verschillende malen eerst terugkeert. Er weerklinkt dan een folkloristisch lied en de ‘die hards‘ zingen dan luidkeels – vooral luidkeels – mee met dat lied.

Deze stoet gaat om de 10 jaar uit. De volgende keer is pas over 8 jaar (want 2 jaar met uitstel). Ik weet hoegenaamd niet of ik dan nog zo tussen die krioelende en vooral luidruchtige – ja soms bijna hysterische – massa zal willen hangen… Voor mij toch echt wel van het goede teveel, eerlijk gezegd.

Maar goed, ik heb het dan toch nog een keer van dichtbij mogen meemaken, toen. Vele maanden van tevoren tot op de dag zelf, wordt er door de rasechte Dendermondenaren afgeteld naar die éne dag. Zo’n aftelklok (foto 3) wordt dan ook telkens voor die gelegenheid opgesteld.

De meimaand betekende ook alle mama’s in de bloemetjes zetten. ik mocht ook nog eens genieten van een uitstapje met goede vriendin N. te Mechelen (foto rechts).

JUNI

Op mei volgde juni wat alweer einde academisch jaar betekent. Ja hoor, ze studeert nog wat verder, die ijverige dochter van me. Intussen is dat eerste jaar ook alweer achter de rug. Wat vliegt de tijd!

Hoe klein ook, van mijn balkonterras maakte ik in juni een gezellig hoekje met deze little hydrangea die hier duidelijk met z’n goesting stond. Op dagen dat het zonnig èn warm is, vertoef ik er ontzettend graag. En (tè) warm…zou het zeker worden, de maanden die daarop volgden. Maar da’s voor een volgende aflevering.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Eerder hier verschenen

Wat 2022 bracht (januari – maart)