Wat 2022 bracht (januari – maart)

M’n traditionele jaaroverzicht, dat hadden jullie nog tegoed. De nieuwe maand van het nieuwe jaar is alweer halfweg dus laat ik er maar snel aan beginnen.

Een jaaroverzicht dat deze keer zal worden opgesplitst in vier delen (1 deel per kwartaal). De reden daarvoor is eenvoudig: ik had nog wat schade in te halen, daar de blog hier heeft stil gelegen tussen januari en oktober. Er staat met andere woorden nieuw en <voornamelijk> niet eerder gedeeld fotomateriaal klaar dat ik jullie hier graag kom tonen.

Voor dit eerste kwartaal, zijn dat vooral veel wandelfoto’s geworden omdat wandelen zowat het enige is dat toen aan de orde was. Ik diende m’n – fysieke zowel als mentale – gezondheid immers terug op die rails te krijgen.

JANUARI

Wandelen dus, wandelen in eigen omgeving, ondermeer in het stadspark (foto’s 1- 6) met de Mechelse poort (foto 4). In januari ook een uitzonderlijk warme dag, waarop ik naar het Bospark te Lokeren (foto’s 7 – 9) gaan wandelen ben. Overigens heel wat mogelijkheden voor subframing, nu ik het hier zo bekijk.

Deze en de volgende reeks foto’s werden alle nog genomen met de smartphone.

[Klik op een galerij om elke foto afzonderlijk en uitvergroot te kunnen zien]

FEBRUARI

Wandelen langs het water, het trekt me op één of andere manier aan. Ik heb er geen verklaring voor maar geniet dan eens te meer. Dat was ook zo in februari, toen op een mooie zonnige dag daar in Hamme in de Durmevallei.

Of kortere wandelingen, die werden er ook gemaakt hier vlakbij, op dagen dat het lijf niet echt mee wou. Wandelingen in de onmiddellijke buurt van waar ik woon. Weliswaar een enorme rust ervaren toen.

Ook het lieflijke Vlassenbroek wist/weet me telkens weer te bekoren. Toen die dag ben ik eens een andere richting uitgewandeld dan datgene wat ik gewoon ben. Vele mooie wijdse vergezichten waren m’n beloning.

Omdat er zich hier nogal wat overstromingsgevoelige gebieden bevinden, bemerk je hier en daar sluizen. Deze gebieden worden in tijden van hevige regen en hoog water, afgesloten voor het publiek. Men laat dan bewust gebieden/weilanden onderlopen, zodat de naburige woonbuurten niet in gevaar komen door overstromingen.

Dat het soms de moeite loont, om een totaal andere omgeving te gaan opzoeken, dat heb ik ook ondervonden einde februari. Foto’s genomen langsheen de dijk te Zele, waar ik vroeger wel vaker kwam.

MAART

Opnieuw gaan wandelen in Vlassenbroek, dat al een beetje lente in zich droeg. Helemaal achterin de derde foto, zie je de watertoren van Baasrode.

En eindelijk – ein-de-lijk – eens kunnen afspreken met een vriendin, die ook graag wandelt. Eén van de weinigen die me heeft aangemoedigd in die moeilijke periode. Nog steeds zo dankbaar om, om deze éne vriendschap❤️. We spraken af in Mechelen, het Provinciaal Groendomein Vrijbroekpark midden maart. De temperatuur voelde behoorlijk warm aan, herinner ik me zo. We kwamen ook de poëtische tipi tegen en mochten getuige zijn van prachtige gedichten her en der verspreid in ‘de Wilgernis’.

Ik kan wel stellen dat 2022 een kentering met nieuwe paden – letterlijk dan wel figuuurlijk – heeft gebracht. Iets wat later op het jaar zo ook zou bevestigd worden.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~