Fragmenten

Op stap met mijn camera #2 (verhalen bij een foto)

Dit verhaal, deze ontmoeting, speelt zich af op een mooie, zonnige herfstdag. Bij deze prachtige boom was ik bezig met fotograferen toen een voorbijganger – een oudere dame – me spontaan daarover aansprak. We schrijven 27 november 2022.

“Fotograaf?” zo vroeg ze me. Ik antwoordde van “Ja, maar wel hobbyfotograaf, geen beroepsfotograaf.” en ik vervolgde “Echt mooi hier, om foto’s te nemen, zeker nu met al die prachtige kleuren van de herfst.”

Mevrouw scheen het met me eens te zijn. “Joah, ier wèl, ier est schuun. D’r zijn d’r viel, dien dan eunder fotookes ier nj-iemen veur eunder kerstkoartjes.” (of: “Ja, hier wel, hier is het mooi. Hier komen veel mensen, die hier fotootjes nemen voor hun kerstkaartjes.”). We praatten verder, elk in onze eigen ‘taal’ maar…we verstonden elkaar, da’s het voornaamste.

Ik antwoordde dat ik daarmee ook al bezig was, met fotokes nemen voor m’n kerstkaartjes. “Ah ja, da sal wel schuun zen, zo zelfgemoakte kerstkoartjes. Alé da ge nog viel schuun fotokes meugt moaken.” (of: “Ja, dat zal wel mooi zijn, zulke zelfgemaakte kerstkaartjes. Alé, dat je nog vele mooie fotootjes mag maken.” Ik bedankte mevrouw en wenste haar ook nog een fijne wandeling toe.

Tijdens dat korte maar wel mooie gesprek, had ik de hoop in haar ogen gelezen. Zo’n zelfgemaakt kerstkaartje van iemand krijgen, zei iets me, daar hoopte ze op. Even had ik getwijfeld.

Getwijfeld om dat voor te stellen, dat ik ook haar zo’n kaartje mocht sturen. Maar neen, dat wordt niet gedaan hé. Ik wil me niet opdringen aan mensen, die ik van haar noch pluim ken. Hou daar zelf ook niet van, van dwingelandij. Toch bleef dit nazinderen. Het beeld van deze dame – die het duidelijk niet al te breed had (en dat bedoel ik uit mededogen) – staat op m’n netvlies gebrand. Ik moest plots denken aan deze song van Phil Collins, dit dit gevoel treffend verwoordt.

P.S. : Geloof het of niet, terwijl ik op het punt sta dit bericht te posten, hoor ik – opnieuw – Phil Collins op de radio met ‘Can’t stop loving you’. Hoe toevallig kan toeval zijn…?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Meer lezen zoals dit?

Op stap met mijn camera (#1) (verhalen bij een foto)
5 redenen waarom fotografie m’n leven verzacht

22 gedachten over “Op stap met mijn camera #2 (verhalen bij een foto)

    1. Ligt niet zo in m’n aard, om me op te dringen. Maar misschien een volgende keer… 🤔.
      Op die plek nam ik vele mooie foto’s…da’s voor binnenkort 😉.

      Like

    1. Een ontmoeting die me nog lang zal bijblijven.
      Vind ik ook, ik krijg ook liever een echte (zelfgemaakte) kerstkaart in de brievenbus ipv digitaal.

      Like

    1. Vind ik ook 😊. Tijdens de lockdown maakte ik paaskaartjes, voor inwoners van een woonzorgcentrum . Die werden dan via een collega aan hen bezorgd. Het deed me daar een beetje aan denken.

      Geliked door 1 persoon

  1. Zelfgemaakte kaartjes, dat doe ik ook. Nu wel nog nooit van mijn fotografie maar ik schilder voor iedereen apart er eentje. Heb ook de indruk dat mensen dat graag krijgen. Misschien krijgt die dame er geen en heeft ze heimwee naar een verloren gegane tijd/traditie. Mooi jullie gesprek. Een heel mooie plek.

    Geliked door 1 persoon

    1. Dat kan ik me voorstellen, Joke, dat jij dat ook doet. Met een zelfgemaakt kaartje, stop je een stukje van jezelf erin. Zoiets is ook heel persoonlijk, wat ik overigens menselijk mooi vind. Net iets makkelijker als je die persoon al een beetje persoonlijker kent…
      De reacties spreken inderdaad voor zich, als mensen zo’n kaartje per post krijgen.
      Jouw reactie ivm die ontmoeting ook heel fijn, dank je wel.
      Het fotoverslag van die plek komt er binnenkort aan😉 .

      Geliked door 1 persoon

  2. Hoe meer je fotografeert in de natuur, hoe meer van die toevallige ontmoetingen je zal meemaken. Sommige ontmoetingen zijn héél even, sommige zijn blijvend… Fotografie ontmoetingen zijn soms een start van een toffe & blijvende vriendschap 🙂

    Geliked door 1 persoon

    1. Dat valt me ook echt op, het voorbije half jaar, van die toevallige ontmoetingen. Dat had ik bijvoorbeeld niet voorheen, als ik gewoon maar wat foto’s nam met de smartphone. Telkens verrast, verbaasd ook, hoeveel spontaner mensen zijn, en ik dan ook naar hen toe. Echt heel fijn op die manier.

      Geliked door 1 persoon

  3. Wat een mooie ontmoeting. En inderdaad zelfgemaakte kerstkaartjes vind ik ook ongelooflijk fijn om te krijgen (en bedenk me tegelijkertijd dat ik dringend werk moet maken van die van ons 🙈)

    Geliked door 1 persoon

    1. Is telkens verrassend zulke ontmoetingen. Ik vind het ook fijn om een kerstkaartje in de bus te krijgen. Dan stuur ik telkens met veel plezier één terug. Ze liggen hier al klaar.

      Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Gelieve met een van deze methodes in te loggen om je reactie te plaatsen:

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.