5 redenen waarom fotografie m’n leven verzacht

Een hobby zoeken die goed bij me past en vooral blijvend m’n interesse zou wekken, dat was nog eens een uitdaging. Als creatieve duizendpoot heb ik namelijk al héél veel uitgeprobeerd. (Wat zoal, dat vind je terug in m’n crea hoekje) Na X tijd liep het echter telkens spaak en ontbrak het me aan energie, om de draad daarvan weer op te pikken. Of ik vond er niet meer voldoende uitdaging in. Dat is nu anders, met m’n passie voor fotografie.

Een win-win ook: m’n gezondheid schreeuwde het al een hele poos uit voor een gezondere levensstijl (1) want oh-ohw m’n metabolische leeftijd (67) week sterk af van m’n reële leeftijd (52). We schrijven augustus 2022. Het was even hard schrikken, toen ik dat vernam, zo zwart op wit op papier. Een wake-up call mag je wel stellen.

Dus diende er iets wezenlijk te veranderen. Maar hoe ging ik dat realiseren? Ik die een zittend beroep heb met amper vrije tijd op werkdagen. Bewegen met een doel – met name foto’s nemen – dat werd ‘m.

Het voelt ook niet meer zo ‘alleen’, als ik #opstapmetmijncamera ben. Ik vergelijk het al lachend met iemand die met een hond op stap is. Mensen merken me meer op en beginnen dan ook spontaan een babbeltje te slaan (2).

Het is ook een sociaal gebeuren (3). Ik wissel graag van gedachten met anderen die ook zo graag met fotografie bezig zijn. Achteraf kan ik dan ook m’n creatieve honger erin kwijt (4). Het leert me tot slot om een versnelling lager te gaan (5).

Gezondere levensstijl (1)

Ik ga nu vaker wandelen als voorheen. M’n metabolische leeftijd (57) ligt intussen al een heel pak dichter tegen m’n reële leeftijd (53). We schrijven oktober 2022. Het gaat zeker de goede richting uit. Op zulke wandelingen gaat zonder twijfel die camera mee. Ik geniet ervan, om al die indrukken in me op te nemen en dit vast te kunnen leggen op beeld. Voor mij is dit pure ontspanning.

Nieuwe ontmoetingen (2)

Terwijl ik dan zo #opstapmetmijncamera ben, spreken mensen me al eens spontaan aan. Conversaties die dan starten met “Mooi hier, hé, om foto’s te nemen.” of “Met zò’n camera zal je wel mooie foto’s kunnen nemen.”

Of nog mensen die spontaan tips beginnen geven. Zo kwam afgelopen zomer ook deze foto met de schildpadden tot stand. Dankzij zo’n tip van voorbijgangers, die deze schildpadden verderop hadden opgemerkt. “Daar moet je zijn.” Schildpadden in het wild, nooit eerder tegengekomen. Hoe zijn ze daar geraakt, vraag ik me dan toch wel af…

schildpad

Nog zo’n anecdote is deze. Dat begon zo.

“En…wat heb je zonet gefotografeerd?”, nadat ik daar zo’n 10 minuten met m’n telelens had stilgestaan. M’n geduld – ja, fotografie vraagt om geduld – werd beloond met deze mooie libelle in close-up.

libelle

Of toen die keer, dat een iets ouder koppel me toesprak, terwijl ik de éne na de andere bloem – met en zonder vlinder – fotografeerde. Ze hadden ook ‘zulke bloemen’ in de tuin staan, zo begonnen ze spontaan. Nu kwam het er minder van, om daarmee bezig te zijn, want mevrouw had pas een operatie ondergaan. Het was hun eerste wandeling samen, sinds ze weer thuis was. Mooi toch, zulke verhalen onderweg en om te koesteren.

Ook in Nederland – tijdens m’n solotripje naar Zeeland – heb ik fijne ontmoetingen gekend. Zo was er een Nederlands bejaard paar, dat plaats nam bij me aan tafel op een zonovergoten terras in Retranchement. De camera zat toen veilig opgeborgen in de auto en toch…begon toen heel spontaan de conversatie over foto’s nemen. Hun kleinzoon was er heel toevallig ook zo door gepassioneerd met name. Heerlijk momentje ook!

In Sluis bracht ik een bezoekje aan ‘familie van’… en ook daaraan koester ik mooie herinneringen. Een babbel die als vanzelf ging, alsof we elkaar al jaren kenden *zucht*. Nota bene mede dankzij m’n enthousiasme over het onderwerp ‘fotografie’ waardoor die conversatie spontaan op gang kwam.

In Sint Anna ter Muiden stopte plots naast me een auto, toen ik er foto’s aan het maken was. Het raampje ging omlaag en een vriendelijke heer die me toesprak “We bezoeken dezelfde mooie plekjes hier. Daarnet nog was u ook op plaats x en plaats x en daar op plaats x heeft u zo’n lekkere pannenkoek met appeltjes gegeten.” Kijk, daar houd ik nu van, van zulke spontaniteit zonder meer. Hij wenste me nog veel plezier met het fotograferen en vertrok toen naar zo’n volgend mooi plekje met z’n reisgezelschap.

In Groede – ik was er als de kippen bij op een stralende zondagmorgen – begon ik zelf spontaan een babbeltje te slaan met de waard van de lokale herberg. Een dorpje zo mooi, waar de tijd scheen stil te hebben gestaan. Ook dat gesprek verliep als vanzelf.

[Klik op een galerij om elke foto afzonderlijk en uitvergroot te kunnen zien]

Meer interactie (3)

Bij een hobby, gaat men automatisch op zoek naar personen, die dezelfde interesse delen. Dus schreef ik me in voor de avondschool Fotografie, waardoor het een fijne interactie is. Er wordt dan gekeken naar eigen beelden – die we bezorgen via We transfer – en naar de beelden van de ‘klasgenoten’. Jawel, ik zit terug op de schoolbanken. Die interactie zorgt ervoor dat ik daarin kan groeien.

Zo ook de interactie hier, op de blog. Dat is voor mij een fijn gebeuren, dankzij jullie!

Creativiteit (4)

M’n creatieve kantje hoef ik gelukkig niet helemaal te laten varen. Nadat de foto’s zijn genomen, worden ze mooi in mapjes geplaatst, ik maak er kaartjes en fotoboeken mee en binnenkort starten we met fotobewerking. Daar kijk ik ook naar uit.

Vertragen (5)

Sinds ik vooral foto’s neem met die camera, ben ik daar bewuster mee bezig. Ik sta vaker stil bij de dingen. Neem die omzeggens beter in me op. En dat geeft mij alvast een enorme rust, dat vertragen. Ik kijk met andere ogen, al genoot ik voorheen ook al heel bewust. Wie de mini-tutorial rond fotografie hier volgt, kon het tussen de regels al lezen. Dat is nu alleen maar versterkt hierdoor.

Kortom…

Het zijn stuk voor stuk illustraties, waarom fotografie m’n leven verzacht. Na een best lastige en zware periode in m’n leven, geeft dit me opnieuw energie. Ik hoop dan ook dat ik dit nog heel lang kan volhouden. Zoals onze leraar (aan de avondschool) ook zei “Ik waarschuw jullie nu al want eens je de microbe te pakken hebt, geraak je er niet meer van af.” Just saying…

[Naar rechts/links klikken voor de volgende/vorige foto in deze diashow]

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~