Een nieuwe jas

Nu versoepelingen ervoor zorgen, dat we wat meer de teugels kunnen vieren, blik ik vandaag terug. Ik blik terug op wat de voorbije periode me heeft bijgebracht tot hiertoe. Een interessant artikel in Libelle #25 (editie van 24-06-2021) gaf hiertoe de aanleiding.

De titel van het artikel luidt ‘Wat corona ons leerde’. En ik hèb geleerd, en hòe! Ik trok een nieuwe jas aan die me goed zit. Want m’n oude jas, neen, die hoef ik niet meer…

• De juiste vriendschap op het juiste moment.
  >Ieder heeft een eigen verhaal in het beleven en vooral het doorleven van deze corona crisis, de lockdowns en zo meer. Ik vorm hierop geen uitzondering :-p. Vandaag weet ik wie er voor me zijn geweest, ècht geweest en enkel met die mensen wil ik nu verder in m’n leven. Dat zijn er niet zo heel veel maar…ik heb gekozen.
  
  Simpelweg gekozen voor gelijkgestemden, wiens neus dezelfde kant op staan. Zij die me voeden met de juiste vibes, het zijn diegenen met wie ik verder wil .

“We hebben ondervonden dat er
relaties zijn die ons opladen en
die energie vreten. Het is goed om
te bezinnen en de balans op te maken.”

~ Leslie Hodge (klinisch therapeute) ~

• Zoveel te ontdekken in eigen omgeving.
  > Slechts die éne, die eerste stap, meer was er niet nodig. Om naar buiten te gaan, in beweging te blijven, dat kopke tijdig leeg te maken. Het is niet altijd even vlot gegaan, toen, met het (verplichte) thuiswerken. Maar de keerzijde heeft ervoor gezorgd, dat ik in volle lockdown een fiets heb gekocht (!) en -ging wandelen.
  
  Wat een prachtig stukje natuur hebben we hier in onze woon-/leefomgeving en dat zelfs vlakbij! Dit zijn slechts enkele foto’s die ik toen heb gemaakt tijdens die eerste lockdown. Ik word daar ook nu nog stil van, als ik deze vandaag de dag zo herbekijk.

• 

  wandelen

• 

  wandelen
  
  

• Verre (vliegtuig)reizen hoeven (voorlopig) niet meer.
  > De <verplichte> rust heeft er mede voor gezorgd, dat ik m’n vertrouwde omgeving dit jaar wat meer heb opgefleurd. Opfleuren heel letterlijk te nemen. Met méér bloemen op m’n terras, méér kamerplanten in huis en zo meer. Ik zet er hoegenaamd niet mee, om er net zoals vorig jaar ook nu weer een andersoortige vakantie aan vast te breien. Immers: hier dicht bij mij, in m’n vertrouwde habitat, heb ik alles wat m’n hartje begeert.
  
  Die gedachte geeft me overigens ook een enorme mentale rust. Die keuze is – begrijpelijk – voor ieder anders en een uitstapje (dag-/weekend- of midweek) kan er wat mij betreft zeker bij maar een verre (lees: momenteel te vermoeiende) reis? Telkens dat in- en uitpakken, de onzekerheid rond het wel- of niet in quarantaine moeten bij thuiskomst ? Thanks but no thanks, ik pas!

• Nog méér genieten van klein-, vanzelfsprekend- en alledaags geluk.
  > Ik voed me, nog meer als tevoren, met klein geluk. Klein geluk voor mij is dan bijvoorbeeld: een leuke babbel met een gelijkgestemde, het opzoeken van de natuur, daar foto’s maken (making memories, weet je wel 😉 ), een rustig uitstapje en zo meer.
  
  Vooral ook oog hebben voor wat is, voor wat er nu, op dit moment wèl kan. Geen hogere verwachtingen koesteren (dat stelt toch maar teleur), niet meer maar zeker ook niet minder.

• 

• 

• Nood hebben aan nabijheid
  > Of het nu met collega’s of in de privé sfeer is: mensen zijn sociale wezens, de éne al wat meer dan de andere. Ik ben niet het type persoon dat zich meteen in compagnie wil laten gelden maar toch… De nabijheid met mensen, de nood daaraan, is sterk komen bovendrijven.
  
  Blij dat dit alles nu achter de rug is. Dat we weer meer mogen…mensen zien: zo belangrijk! Al gebeurt het nog steeds – toegegeven – met de nodige omzichtigheid in het achterhoofd.

“Je hoeft straks echt niet naar tomorrowland. Maar zorg er wel voor
dat je regelmatig mensen ziet.“

~ Elke Van Hoof (klinisch psychologe) ~

• Een (enkele) versnelling(en) lager schakelen.
  > Beroepshalve ging het aan me voorbij, het (veel te snelle) schakelen. Zoom, Teams, m’n job uitoefenen zonder al te veel kleerscheuren en intussen zelfstandig bijscholen…via diezelfde applicaties. Ik kon niet meer volgen, met alle gevolgen van dien. Ik heb geleerd om nu vooràl naar mezelf, m’n lichaam te luisteren en véél en véél sneller de handrem op te trekken mocht zoiets opnieuw nodig blijken.
  
  Samengevat: of corona mijn leven heeft veranderd? Jazeker! En het is ook dat pad dat ik verder wil bewandelen (letterlijk-, dan wel figuurlijk), stap voor stap…

• 

  wandelen

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BRON quotes: Libelle

Alle foto’s: eigen beeldmateriaal