Geen kerst zonder kerstboom (en 5 andere tradities)

Jaar in, jaar uit kabbelt het leven verder. Soms snel, soms traag maar altijd opnieuw zijn er gewoontes, tradities waar ik zo van hou, waaraan ik hecht. Sommige dingen zijn onvergankelijk, worden al eens vastgelegd op de gevoelige plaat. Eén daarvan is deze: geen kerst zonder kerstboom.

Het voelt niet juist, als die kerstboom niet in ons midden is. Die brengt zoveel mooie herinneringen naar boven. Om welke andere redenen ik daar zoveel belang aan hecht, aan die kerstboom, lees je helemaal op het einde. Eerst nog 5 andere tradities die voor mij onlosmakelijk verbonden zijn met het (mijn) leven.

1. Geen verjaardag zonder kaartjes en cadeautjes
   Een verjaardag , of het nu m’n eigen verjaardag is of die van iemand ‘close‘, daar horen kaartjes bij. En cadeautjes. Ik vind het altijd een leuke gedachte, als straks de bestemmeling van zo’n (zelfgemaakt) kaartje dat ik daarnet nog gepost heb, de brievenbus gaat lichten, het kaartje in handen krijgt en zoiets die persoon eenvoudigweg blij maakt. Wat is er immers mooier dan mensen die aan elkaars verjaardag denken? Abel bezong het zo mooi met die éne zin uit het veelbetekende ‘Onderweg’.

   ‘Het is al lang verleden tijd
   dat je mijn verjaardag niet vergat
   je onvoorwaardelijk koos voor mij.’
   (Abel – Onderweg) 

   Het woord ‘onvoorwaardelijk’ is hier zeker op z’n plaats. En zoiets werkt alleen als het inderdaad van beide kanten komt. Wie spontaan aan m’n verjaardag denkt en dit ook blijft doen, zonder dat het eerst moet worden ingefluisterd, die heeft bij mij een streepje voor. En cadeautjes, oh cadeautjes! Wie krijgt er nu niet graag een cadeau? Het hoeft wat mij betreft niets groots te zijn, zolang het maar met een groot hart is gegeven en dus zorgvuldig is uitgekozen. Ik maak daar alleszins een punt van. En ze zelf liefdevol inpakken: nog leuker!
   
   
2. Geen Pasen zonder familie
   In onze kleine familiekring maken we er een eer van, om met Pasen (net zoals met Kerst) bijeen te komen. Ook het Paasgebeuren is doorgaans een echt familiegebeuren. Mama’s mooi gedekte tafel met paasdecoraties, een lentebloeier hier en daar, gezellig tafelen, … Dat is echt elk jaar opnieuw iets om naar uit te kijken. Al liep het toen heel anders.
   In vroeger jaren kwamen de paasklokken voor de kleindochter (mijn dochter) in die heerlijke tuin bij m’n ouders. Nu volgt steevast telkens een rondleiding in diezelfde tuin met tekst en uitleg over de plantjes en mama’s nieuwste aanwinsten. Het zijn van die onvergetelijke momenten om te koesteren!
   
   
3. Geen jaar met Valentijn
   Valentijn, neen, da’s niet aan mij besteed. Nooit geweest, zelfs in tijden mèt partner, lief of whatever. Eerlijk? Ik vind het zo’n opgeklopte boel. Doe mij maar een verrassing, geheel onverwacht tijdens het jaar, op doodgewone dagen met doodgewone mensen. Daar heb ik veel meer aan. Ik schreef er ooit meer uitgebreid over in [Anti-romanti] – kende heel wat navolging toen ;-). 
   
   
4. Geen dag zonder ontbijt
   Stuur me de deur uit zonder ontbijt en ik ben verloren, ja zelfs niet te genieten. Een dag zonder ontbijt is voor mij een verloren dag. Dan kan je me bij elkaar rapen. Mijn heerlijke ontbijtje, daar heb ik alles voor over. Zelfs een half uurtje vroeger opstaan om het hier thuis op ’t gemakje aan een tafel met een stoel te kunnen eten. Want snel iets achter de kiezen, terwijl ik naar de autosleutels graai, m’n jas al halvelings aan het aantrekken ben, neen, daar bedank ik schoon voor.
   M’n ontbijt is werkelijk heilig voor me. Als ik ontbijt, ontbijt ik, ben ik niet bezig met te swipen en te liken maar enkel en alleen met het me laten smaken van dat zalige ontbijtje!
    
5. Geen jaar zonder gedichtendag
   Waar het hier eigenlijk vooral om draait: ik hou van taal. Taal zoals in gedichten is er één van. Gedichtendag is ook iets dat elk jaar terugkomt, waarvoor ik elk jaar nauwgezet de media in het oog houdt. In kranten verschijnen dan al eens de mooiste zieleroersels, hersenspinsels. Ik neem er m’n dichtbundels nog eens bij en mijmer over vroegere tijden.
   Tijden waarin ik als tiener ook gedichten schreef, m’n tranen de vrije loop liet, poëziealbums en tekstenboeken uitwisselde met m’n klasgenoten op de middelbare school. Nu is alles zo onpersoonlijk geworden, ‘ik tekst je nog wel‘ (I will text you) klinkt alleszins veel minder attractief, ja zelfs minder gemeend in mijn oren dan ‘ik schrijf je nog wel‘. Dat laatste zal ik ook blijven doen, schrijven en ja, daar zit al eens het éne of het andere gedicht tussen naargelang hoe m’n muts staat.
   
   
6. Geen kerst zonder kerstboom
   Daar heb je ‘m, de kerstboom. Geen kerst zonder… Nadat Sint is gepasseerd, wordt hij hier elk jaar opnieuw traditiegetrouw gezet.
   Kerst zonder kerstboom, neen, da’s geen optie voor me. Temeer omdat het zovele mooie herinneringen oproept, aan vroeger en nieuwe mooie herinneringen maakt voor later. Making memories, de engelsen kunnen het zo mooi verwoorden.
   
   Rond die kerstboom gebeurt het. Daarrond komen mensen bijeen, mijmeren samen over voorbije dagen, koesteren hoop op toekomstige dagen, genieten van het gezellige samenzijn. Ik heb mooie souvenirs wat Kerst betreft (je leest ze in Ankerpunten). M’n kerstboom wordt elk jaar opnieuw opgetuigd met souvenirs uit vele vroegere jaren, uit vele verschillende plaatsen die ik ooit heb bezocht of waar ik ooit heb gewoond. Het brengt voor mij die plaatsen weer even tot leven en tot in de huiskamer terwijl ik er zo aan bezig ben. Hij staat, onze kerstboom, in het bijzonder nu, meer dan ooit. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Welke zijn zoal jouw tradities hieruit (of andere)?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

BRON foto: pixabay.com