Bewegen als medicijn (# 10.000 stappen)

De millenials. Jonge mensen geboren tussen 1980 en 2000. Beperkt door keuzevrijheid. Klinkt contradictorisch? En toch.

Door een overvloed aan keuzes, voelen vooral jongeren een enorme druk, verantwoordelijkheid ook, om de juiste keuze daarin te maken. Van de juiste jeans, telefoons, muziek, foto’s die worden gepost via sociale media, studiekeuzes. Noem maar op. Dat zorgt voor behoorlijk wat druk. Druk waarbij het al eens noodwendig is om af en toe stoom af te laten. Bewegen als medicijn biedt hierin een helpende hand.

Men hoort er steeds vaker over. Over de buitenpsycholoog. Laatst nog een vriendin, wiens man zo’n buitenpsy alias wandeltherapeut onder de arm heeft genomen. In verband met de juiste beroepskeuzes. Weg vanuit dat kleine, bekrompen kantoortje bij de psycholoog, het weide bos in. Een en al ademruimte. Maar wat doet dat nu precies, zo’n wandelsessie?

Wie tegen een burn-out aanloopt, functioneert louter op adrenaline. Zo lees ik verder in het artikel ‘Je lichaam liegt nóóit’ dat is verschenen in GezondNu/maart 2018. Er komt geen oxytocine en melatonine meer vrij. Stoffen die zorgen voor troost en ontspanning. Bewegen daarentegen verandert die chemie in het brein. Op die manier kan die adrenaline weer worden afgevoerd en komen er andere hersenstoffen vrij die je opnieuw dat relaxed gevoel bezorgen.  Het resultaat is verbluffend.

Na 21 dagen stroomt de energie weer toe, wordt het zelfvertrouwen opgekrikt en krijgt zelfs de huid meer kleur. Maar er is een kanttekening bij.

Het gevaar zit ‘m in het fanatisme. Mensen die afstevenen op een burn-out zijn bloedfanatiek. Op zich een mooie eigenschap, zo’n gedrevenheid ware het niet dat daarmee mijlenver over eigen grenzen wordt gegaan. We worden daarin ook collectief aangemoedigd. Altijd maar presteren en de beste willen zijn. Wie een stap terug wil zetten, wordt maar al te snel bestempeld als ‘niet ambitieus’.

Die gedrevenheid uit zich in alles, ze lopen – soms letterlijk – zichzelf voorbij. De rustige aanpak is hier dan ook aangewezen.

Rustig in beweging komen zodat ze weer meer energie krijgen, beter slapen en zich beter kunnen concentreren. Kies je voor een manier van bewegen die goed voor je is, dan kost je dat geen energie maar krijg je energie. Vooral geestelijke energie. Bewegen binnen de eigen mogelijkheden: een gezonde keuze.

Op emotioneel vlak krijgt men het ook hard te verduren. Emoties zijn soms zo groot dat men tegen een muur aan knalt. Het gevoel is niet meer onder woorden te brengen omdat het zo erg is. Op een of andere manier moet dat er toch uit. Vaak ontploft de boel dan gewoon. Wandeltherapie werkt dan heel effectief.

Men kan beter slapen en zal minder piekeren en bewegen is goed voor het zelfvertrouwen. Ook ademhalingsoefeningen schijnen effectief hun nut te bewijzen (er bestaan gratis apps rond). Het gros van de mensen ademt alsof het aan het snelwandelen is. Lichamelijke klachten blijven dan niet lang uit. En je lichaam liegt nooit.

Je hoofd kan vanalles willen maar je lichaam liegt nooit. Je wordt geconfronteerd met de werkelijkheid. Qua energie, qua pijn, qua kracht. Die kracht is op termijn zoek. Kracht die dient gehaald uit het tijdig pauzeren. Drie kwartier werken en een kwartier pauze houden, is wat hier wordt aangeraden. En de buitenlucht opzoeken, iets heel basaal.

Wandeltherapie is heel aards. Wat voel ik? Wat zie ik rond mij? Welke kleur heeft alles rond mij? Voelt dit prettig of niet? Heb ik dit eerder gezien? Het leert je meer out of the box te denken. Biedt mogelijkheden en oplossingen. Alles wordt in een ander perspectief geplaatst. Het menselijke brein is ook toegerust om te leven in een natuurlijke omgeving. Een stukje groen…het kan veel doen. Vooral met de innerlijke mens. Echt magisch wat er gebeurt als mensen in beweging komen, zo besluit men in het artikel.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

 

 

BRON foto: pixabay.com