Wat het weekend bracht (17)

Eten en bewegen, daar draait het tegenwoordig vooral om. De juiste balans daarin vinden. Ook het weekend stond in het teken daarvan.

Zaterdag

Meer bewegen. Dat stond met stip op een hier op ons lijstje. Meteen de daad bij het woord gevoegd. Op zaterdagmorgen – de zon was heel uitnodigend – naar een wekelijkse markt hier in de buurt. Altijd gezellig, zo naar de markt gaan, vind ik. Wanneer ik dan zo aan de praat geraak met deze of gene marktkramer zijn er al  eens van die gesprekken waaruit ik iets leer.

Zoals dat ‘hummus’ niet hetzelfde is als ‘tapenade’. Hummus is gemaakt van kikkererwten. Voegt men daaraan iets toe (bijvoorbeeld aubergine/zongedroogde tomaten/rode biet/erwten/artisjok/geroosterde paprika…) wordt het tapenade genoemd. Aan een gespecialiseerd marktkraam – wat zag dat er allemaal lekker uit zeg – vroeg ik of ze rode bieten hummus hadden (iets wat ik ook zelf ⇓ al een keertje had gemaakt). En toen kreeg ik dus die deskundige uitleg van een specialist ter zake. Maar of ik nu extra ga letten op die benaming? Bwah… zolang het maar smaakt denk ik dan maar 🙂 En dat was nog niet alles.

rode bieten hummus

Een opkomende honger zorgde voor een spontane ingeving voor een lekkere kaasschotel. Dus met dit leuke vooruitzicht in m’n achterhoofd even langs een gespecialiseerde kaaswinkel. Je weet wel, zo eentje die je al van ver ruikt :-). Daar leerde ik dan weer dat er van de soorten (voorverpakte) kaas – die men in de reguliere supermarkt vindt – nog maar weinig sprake is van echte, ambachtelijke ‘kaas’. Dat gold voor ondermeer Chester (ofte Cheddar). En dat bijvoorbeeld de Passendale zoals men die in de koelafdeling (voorverpakt) aantreft, lang niet te vergelijken is met de ambachtelijk versie zoals die van Passendale classic die zo mooi wordt voorgesteld in de reclame filmpjes.

Ook hier werd het een leuke en vooral leerrijke babbel. Vaak grijp ik naar hetzelfde soort kazen terug. Doch op aanraden van die vriendelijke heer, probeerde ik deze keer een andere kaassoort, met name Stelvio (ofte Stilvser). Ook Brusselse kaas (o.w.v. 0% V.G.) – voor de liefhebbers – mocht eraan geloven. En natuurlijk mocht Délice de Bourgogne ⇓ niet ontbreken, een van m’n favoriete kazen. Een kaassoort vergelijkbaar met Explorateur maar nog nèt iets pittiger van smaak. Het is hier intussen al langer geen geheim meer dat ik erg graag kaas lust.

kaas

Steeds vaker genieten verse produkten – dus niet voorverpakt – overigens ook m’n voorkeur. Kaas van bij een èchte kaasboer, charcuterie vers van bij de beenhouwer/traiteur. Niet enkel omdat ik dan de hoeveelheid zelf kan bepalen. Bijkomende reden is dat voorverpakte waren immers niet zo goed blijken voor de gezondheid omwille van de xeno-oestrogenen, iets wat me al een tijdje bezighoudt [zoals in: Vrouwen en hun maandelijkse ongemakken]. Ik wéét dat en werk eraan, al blijft het een moeilijke oefening.

Van de markt terug op weg naar de auto, kwam ik ook nog een prachtige bloemenzaak met de veelklinkende naam ‘Domus florum’ (letterlijk vertaald: het huis van de bloem) tegen. Ik werd vooral aangetrokken door het uitnodigende, prachtige kader waarin deze was ondergebracht. Tegenwoordig ben ik echt into kamerplantjes – die maken mij echt waar zò gelukkig :-). Bij ‘Domus Florum’ heb ik me wel ingehouden al kriebelde het toch wel even. Een reden om er zeker eens terug te gaan…

Eens thuisgekomen genoot ik nu toch wel van m’n verse kaasschotel. En natuurlijk… was ik ontzettend benieuwd naar wat zo’n voormiddag rondstappen had opgeleverd. En – yup, yup – m’n stappenteller vertoonde iets meer dan ⇓ 5.000 stappen, daar waar ik anders op amper 1000 stappen uitkwam op een gewone voormiddag… Er worden dus vorderingen gemaakt. Al kan het nog altijd beter natuurlijk want die 10.000 stappen… daar komen we nog làng niet aan.

stappenteller – voormiddag

Zondag

Het was sneller zondagmorgen dan verwacht door het zomeruur dat zich had aangekondigd. Tussendoor bereidde ik me voor op een nieuwe week. Ondermeer voor het coaching parcours ivm ‘mijn zoektocht’. Ik krijg nu persoonlijke begeleiding daarin en dat is momenteel wel nodig en noodzakelijk… Bijkomend pluspuntje hier: die coaching sessies vinden telkens plaats op wandelafstand van waar ik woon. Puur toeval, maar wel een leuk toeval natuurlijk. En dat zorgt meteen voor dat bijkomende duwtje in de rug. Benieuwd hoe dit alles verder zal evolueren.

Dat het aanleren van elke nieuwe gewoonte gemiddeld zo’n 21 dagen (soms zelfs langer) duurt, wordt me nog regelmatig bevestigd. Elk hulpmiddel dat daartoe kan leiden (en zeker ook jullie tips) is/zijn dan ook welgekomen. Zoals dit ⇓ handige gadget, 21 days to stop bad eating habits [via AS Adventure]. Een kaartendoosje met elke dag een opdracht; leuke en vooral haalbare ⇓ opdrachten. Tot hiertoe… 😉

 

21 days

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

BRON foto’s: eigen beeldmateriaal