Een analoge verjaardag in een digitaal tijdperk

Ca y est. Het is gebeurd. Er is alweer een jaartje bij. Als men mij vraagt “En…hoe oud?” durf ik wel eens te antwoorden met “Een jaartje jonger dan volgend jaar…” Al voelt het niet meer altijd zo, it’s all in the mind.

Lijf en leden pruttelen dan wel eens tegen maar in het hart jong en positief blijven, dat helpt zeer zeker! Zich jong blijven voelen. Het woord is eruit. Door te genieten van- en open te staan voor kleine dingen, kleine onbetaalbare dingen die met geen geld ter wereld te koop zijn. Elke maand opnieuw kom ik ze hier delen. Ze komen zomaar op m’n pad. Gratis, belangeloos, voor niets…

Onbetaalbaar is ook die onvoorwaardelijke vriendschap van mijn omgeving. Vrienden, nieuwe- en herwonnen vriendschappen, familie, kennissen die misschien ook vrienden kunnen worden… Elk op hun eigen manier zetten ze mij telkens weer in de bloemetjes. Figuurlijk. Al voelt dat laatste als ‘letterlijk’ aan. Hun oprechte warmte voel ik dan heel nabij. Door wat ze mij sturen. Enerzijds – zoals eigen is aan deze tijden – de vele lieve sms-jes. Al heb ik eerlijk gezegd toch wel een behoorlijk zwak voor èchte post.

Het ligt nogal gevoelig, echte post krijgen. En in het bijzonder op m’n verjaardag. Met andere woorden via de ‘normale’, niet de digitale weg. Iets waar ik veel belang aan hecht. M’n vriendenkring weet dat. Het doet me dan ook altijd veel plezier om op- of rond ‘mijn’ dag, verjaar-post aan te treffen in de brievenbus. Elk jaar opnieuw. Het heeft toch nèt dat tikkeltje meer.

Van alle jaren dat ik verjaardagskaartjes heb gekregen, heb ik de meest waardevolle- bijgehouden. Misschien moest ik daar maar eens een map van aanleggen. Het is immers zo een van die dingen die ik maar moeilijk kan weggooien.

Er zitten soms werkelijk kunstwerkjes tussen, tussen die kaartjes. Met eigengemaakte tekeningen van de kinderen van…,  quotes zorgvuldig uitgekozen, gepersonaliseerde wensen en teksten. En altijd: heel eerlijk en open. Om nog maar te zwijgen van die onverwachte verrassingen, nààst die kaartjes 😉  Zo dankbaar, ook daarvoor.

Nu ik zelf ook de smaak te pakken heb van snail mail is het ééns zo leuk, het krijgen van èchte post. Daar zijn dus nu brieven, èchte brieven bijgekomen. M’n dochter kijkt er telkens vol bewondering naar als de  – soms zelfgemaakte – envelopjes hier op de kast klaarstaan voor verzending. Haar enthousiasme is werkelijk niet te schatten. Net zoals ik staat zij ook open voor alles wat mooi en goed is.

Zoals haar aanwezigheid op m’n verjaardag 🙂 en dàt is toch wel het allermooiste geschenk.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~