Read-a-thon 2016 – uitgelezen

Vòòr de Boekenbeurs editie 2016 eraan kwam, wilde ik eerst verder lezen in die boeken die ik had gekocht op de voorgaande editie. Zo’n Read-a-thon is dan een extra stimulans.  Deze Read-a-thon heb ik gehouden van 22- tem 29 oktober en bestond uit:

• 60 pagina’s of meer per dag lezen. Voor 8 dagen betekent dit dus 480 pagina’s leesvoer.
  Ik las in totaal 3 boeken, 553 pagina’s waardig.
• Uit een eigen samengestelde boekenlijst minstens 3 boeken uitlezen. (die volledige lijst vind je daarzo)
  Ik heb hiertoe 2 (ipv 3) boeken kunnen uitlezen
  – Hoed u voor namaak (Diane Broeckhoven & Jean-Paul Mulders) (NF)
  – De kleur van de sterren (Eveline Vanhaverbeke) (F)
• Minstens 3 fictie (F) en 2 non-fictie (NF) boeken gelezen hebben.
  Gelezen boeken: totaal = 3 (ipv 5)
  – zie vorig punt +
  – Wie heeft mijn kaas gepikt? (Spencer Johnson & Ken Blanchard) (NF)

Boekbesprekingen

Eveline Vanhaverbeke – De kleur van de sterren

Challenge(s): Verbeelding book challenge 2016 (puntjes 3 – 7 – 21 – 26)

Louise en Marcel – broer en zus – zijn nog erg jong op het ogenblik dat hun ouders omkomen in een treinongeval en naar de hemel gaan. Zo is tenminste hoe hun tante Mi het hen heeft verteld. Later zal blijken dat dit een verdoken waarheid is. Tante Mi die vanaf dan voor hen beiden de verantwoordelijkheid draagt en Louise en Marcel verder opvoedt. Een zware taak staat Mi, zelf amper 15, te wachten.

Wanneer deze tante zelf jong sterft, laat ze een kostbaar medaillon achter waarin een briefje verstopt zit met de mysterieuze woorden ‘Je est un autre‘ geschreven door de dichter Arthur Rimbaud en een geheime code. Deze woorden en code houden Louise danig in de ban dat ze op zoek gaat naar hun oorsprong en betekenis. Ze neemt daartoe de vernufte Leon – voor wie ze wel een boontje heeft – mee onder de arm die al snel die code weet te ontcijferen. Hij is de zoon van Marcella, bij wie tante Mi regelmatig langsging in Marcella’s naaiwinkeltje. Die zoektocht leidt hen naar een dagboek van Guido Gezelle waarin een brief wordt ontdekt die is gericht aan een zekere Mathilde.

Mathilde – intussen een nonnetje – bleek getrouwd met Paul Verlaine. Echter, naast zijn huwelijk hield deze Verlaine er een passionele homoseksuele relatie op na met de – veel oudere – dichter Arthur Rimbaud. Zo vallen uiteindelijk de puzzelstukjes van dit verhaal langzaam in elkaar. Het neemt de lezer geboeid mee in een wereld van mysterie en familiegeheimen en slingert diegene heen en weer tussen het heden (dat van Louise) en het verleden (de homo relatie tussen Rimbaud en Verlaine).

Dan is er ook nog de Boodschapper, een zonderling figuur van wie tante Mi – nog bij leven – regelmatig bezoek kreeg. Telkens sprak deze boodschapper de woorden ‘J’ai un message pour ta tante’ uit. Op zijn bezoekdagen werden Louise en Marcel door tante Mi de laan uitgestuurd en bleven achter met vele vragen. Wie was deze zonderlinge figuur? Wat kwam hij daar doen? En wat hield deze boodschap dan elke keer in? Waarom gebeurde dit in het grootste geheim? Ook na tante Mi’s dood duikt hij nog regelmatig op in Louise’s leven en laat haar telkens achter met een akelig gevoel.

Conclusie:  Een mooi aaneengesponnen en mysterieus verhaal dat heel vernuft in elkaar zit met als extra die historische achtergrond. Deels fictie, deels gestaafd op historisch aantoonbare feiten. My piece of cake :-). Een debuut dat beslist de moeite loont! Een auteur en tevens tijdsgenoot van wie ik zeker nog boeken wil lezen. Het boek wordt omschreven als ‘een literaire thriller’, voor mij helt het veeleer over naar genre historische roman met – licht – thriller gehalte.

Diane Broeckhoven & Jean-Paul Mulders – Hoed u voor namaak

Challenge(s):

• 50 before 50
• Verbeelding book challenge 2016 (puntje 6)

Twee onmiskenbare taalvirtuozen. Zij: bekend auteur van onder meer het breekbaar mooie ‘De buitenkant van meneer Jules’ dat ik eerder al gelezen heb, hij: docent, free-lance journalist en columnist (ondermeer in Weekend Knack en Standaard Boekhandel magazine). Tussen hen ontstaat een mooie correspondentie en hierdoor ook een steeds groeiende vriendschap. Naarmate het boek vordert worden die confidenties, die ontboezemingen steeds opener, -losser en gedurfder ook. Hij: noemt zichzelf een kennisfreak, die wel eens z’n kwaadheid (rond hekele onderwerpen) dient in te tomen, met een breed spectrum aan interesses en weetgierigheid en taalkundig een mooi scala uit z’n pen tovert. Zij: de ongerustheid rond het ouder worden voorbij, die hem op tijd en stond tempert en eveneens met zwierige pen laat meekijken in haar ontboezemingen. Dat schrijven doen ze vaak gezeten op plaatsen waar ze anderen kunnen observeren en vervolgens hun impressies daarrond komen delen. Ze komen er al schrijvend achter wat hun gemeenschappelijke kenmerken en overeenkomsten zijn, ondanks dat leeftijdsverschil (respectievelijk 65 en 43 – we schrijven 2010). Allebei lees ik ze graag en als dan een briefwisseling ontstaat tussen twee zulke taalkundigen, tja what more can I say? 

Twee mooie citaten uit het boek:

Ervaring is een kam
die het leven je aanreikt
wanneer je je haar toch al
kwijt bent. 

~ Jean-Paul Mulders ~

Liever een thuis als warm nest
dan een huis als bezit.

~ Diane Broeckhoven ~

Spencer Johnson & Ken Blanchard – Wie heeft mijn kaas gepikt?

Challenge(s):

• Verbeelding book challenge (puntje 13)

In ‘Wie heeft mijn kaas gepikt?’ staat kaas voor elk soort verandering in een mensenleven en hoe daarmee om te gaan. De zoektocht naar het juiste soort kaas via allerlei doolhoven (symbool voor hindernissen in het leven) wordt mooi in kaart gebracht vanuit het standpunt van twee soorten manieren van aanpakken. Enerzijds die van Snel en Snuffel, twee muizen die meteen de koe bij de horens vatten en uitdagingen aangaan, het positieve zien in verandering en de beloning die daaruit voortspruit. Anderzijds de strategie van Peins en Pieker, de mini-mensjes uit het verhaal die op zoek gaan door bepaalde strategieën, weloverdacht, te volgen. Dat dat laatste niet altijd het juiste is, merken ze al gauw doordat hun voorraad kaas opraakt of er enkel nog oude kaas overblijft. Blijven ze dan in hetzelfde stramien zitten of gaan ze de uitdaging- en durf aan om verandering toe te laten?

Conclusie Literaire werken zal ik niet zo gauw een tweede keer lezen. Anders is het met NF (Non Fictie) boeken. Zo ook dit boekje, het was een cadeau dat iedere werknemer had gekregen in het bedrijf waarvoor ik toen heb gewerkt waar heel wat veranderingen op til stonden (en daarmee samenhangend jobs op de helling). Dit is echt een leuk naslagwerk, dat je in een ruk kan uitlezen. Ik ben m’n baas van toen daar nog steeds dankbaar voor. Ik zou het ieder die te maken heeft met verandering in het leven – of het nu zakelijk of privé is – dan ook aanraden.

Andere boeken van dezelfde auteur: ‘De one minute manager‘ en ‘Ja/Nee – Gids voor besluitvorming‘.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Conclusie: De Read-a-thon zoals ik me had voorgenomen is dus niet volledig volbracht. Doch, 3 boeken op 8 dagen tijd vind ik niet mis. Maar zeg eens, geachte leden van de jury, beste lezers: vinden jullie deze Read-a-thon geslaagd, of niet :-D?
Andere reacties/bedenkingen /leestips … ook welkom.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~