# Book challenge 2016 – update N° 9

Toen ik bij de aanvang van deze Verbeelding Book Challenge een [leeslijst] had samengesteld, wist ik niet welke richting dit zou uitgaan. Of ik me zou houden aan deze leeslijst dan wel of er nog meer ideeën op m’n pad zouden komen? En ja, natuurlijk kwamen de ideeën vanzelf, met zo’n leuke community die hierrond is ontstaan :-).  Intussen is dit de negende update rond mijn deelname aan deze challenge.  Nu bijna alle puntjes zijn afgewerkt, lees ik vooral boeken ifv wat ik nog zeker dit jaar wil gelezen hebben, boeken die me in het bijzonder aanspreken. In totaal las ik voor deze volgende update 3 boeken. Volg alvast even mee in dit overzicht voor september:

6. Een briefroman (een boek geschreven in brieven of e-mails)

Een bijkomend boek voor dit puntje, met name:

Auteur: Nina George
Titel boek: De boekenapotheek aan de Seine

Toen ik dit boek opmerkte en de korte inhoud las, was ik meteen verkocht. Het boek maakt nu ook deel uit van m’n eigen boekenapotheek :-). Een titel die echt wel treffend is gekozen voor een verhaal dat draait rond boeken als medicijn. In zekere zin een aanrader voor elke grote boekenliefhebber :-). Niet in het minste worden regelmatig boeken uit de doeken gedaan en werpt de lezer zo een blik in het verrijkende literaire landschap (grote namen passeren hier de revue zoals Hemmingway, Dostojevski, Hildegard von Bingen met tekst en uitleg helemaal achterin het boek).

We volgen Jean, net vijftig, die de balans van z’n leven opmaakt. Het brengt hem terug in de tijd met mijmeringen rond zijn grote geliefde Manon. Manon die Jean – zonder verklaarbare reden – van gisteren op vandaag verliet en als enige herinnering een brief achterliet. Een brief die hij echter nooit heeft durven/willen lezen. Die brief wordt Jean – eenentwintig jaren later – aangereikt door zijn buurvrouw, de aantrekkelijke Catherine, achtenveertig. Zij vindt de brief in de lade van de tafel die Jean haar heeft geschonken om haar verder vooruit te helpen. Echter niet voordat Jean eerst deze tafel heeft opgeknapt. Dit typeert ook Jean zoals hij is: zorgzaam, goed voor zijn omgeving, rustig en beredeneerd.

In het verwerken van hun verleden, zoeken Jean en Catherine elkaars gezelschap op maar Jean weet en beseft vooral dat dit tijdelijk is. Zijn besluit staat vast. Nadat hij – onder zachte dwang van Catherine – Manons brief heeft gelezen en tot de ontdekking komt dat ze hem heeft verlaten uit liefde, begint Jean aan zijn zoektocht naar het antwoord op de vele vragen waarmee hij nog kampt. Het voert de lezer mee langs nog méér literaire rijkdom, het mooie Frankrijk (met de wilde paarden in de Camargue, langs de vallei van de Rhone, de Loire, de vleugjes herinneringen aan Jeans Bretonse kindertijd, via de Luberon richting de Provence). Op zijn boottocht met de Lulu (de naam van het vrachtschip) wordt Jean vergezeld door Max Jordan, een beroemd schrijver, die hij aanvankelijk liever kwijt dan rijk is doch uiteindelijk een goede reisgezel en zelfs waardevolle vriend blijkt en meermaals een redder in nood. Ook Kafka en Lindgren (die namen alléén al 🙂 ), de twee katten van Jean, reizen mee.

Jean over Catherine:
Ik zoek troost, zij zoekt troost, en uiteindelijk zijn we niets meer dan twee gebruikte zakdoeken (boek pag. 81).
Jean over Manon:
Manon had hem onherroepelijk veranderd, waarom zou hij dat ontkennen? Zo was hij de man geworden die Catherine in haar nabijheid had toegelaten. (boek pag. 198)

Door het reisdagboek van Manon leert de lezer ook háár kant van het verhaal kennen en begrijpen. Een heel ander verhaal dan wat men zou verwachten. Jean van zijn kant schrijft ook op regelmatig tijdstip een brief naar Catherine, naar wie zijn gedachten dan toch geregeld afdwalen. Zijn omzwervingen, zijn ervaringen onderweg, de ontmoetingen op zijn pad, de heropflakkering van zijn verleden en vooràl hoe dit hem verandert en inzichten geeft, dit alles wil hij met heel z’n hart delen met Catherine naar wie hij steeds vaker verlangt. Onderweg vervoegt eveneens de Napolitaan Salvatore Cuneo, Max en Jean op hun reis langsheen stiltes, worden ze sprakeloos van de natuur, ver weg van het rumoerige Parijs en genieten ze samen van de kookkunsten van deze Salvatore.

Treurwilgen lieten hun takken als spelende vingers in het water hangen. Het boekenschip werd omarmd door groene, bewegende muren, die steeds dichterbij leken te komen. (boek pag. 181)

Ze beleven samen niet alledaagse avonturen (ze redden een reeënjong dat hierdoor aan de verdrinkingsdood ontsnapt, in één de dorpen die ze aandoen vindt op dat ogenblik een fantasy conventie plaats…) en bezichtigen het boekendorp Cuisery  [O! Cuisery! Wie van boeken houdt, verliest daar zijn hart. Het is een dorp waar iedereen gek is op boeken. Of alleen gek, wat niet opvalt. pag. 206] alsook Bresse dat zichzelf heeft uitgeroepen tot het creatieve hart van de franse keuken, waar Salvatore veel inspiratie opdoet.

Kortom, wie Frankrijk op een andere manier wil (her)ontdekken, zal dit boek zeker weten te appreciëren. Ik vond het mooi qua omschrijvingen, filosofische redeneringen, de zoektocht van de mens naar zichzelf met ontroerend mooie passages. Het getuigt van een grote bagage aan zowel literaire kennis als inzicht van de auteur, Nina George, zelf Duitstalig met tevens een grote kennis van de Franse taal en cultuur. Op zich ook al bijzonder. Op het einde van het boek wordt men bovendien nog getrakteerd op een aantal lekkere recepten uit die Provençaalse keuken, een leuk extraatje bij aankoop van het boek :-).

9. Een boek waarin geestelijke gezondheid centraal staat

Ook hier een bijkomend boek voor dit puntje, met name:

Auteur: Esther Gerritsen
Titel boek: De kleine miezerige god

Toen ik dit boek begon te lezen, vond ik het eerst grappig. Langzaamaan sijpelde het tot me door dat het best wel heftig en raak was, al is de ‘humor’ soms dubbel. Het verhaal gaat over Dominique, een alleenstaande vrouw met de zorg voor haar dementerende moeder die ze regelmatig en plichtsbewust gaat opzoeken. Dominique is werkzaam als dramatherapeute. Terwijl ze echter beroepshalve mensen helpt in het verwerken van hun eigen trauma’s wordt ze alsmaar blinder voor het drama dat zich voor haar eigen ogen afspeelt: het gebrek aan vat op haar eigen leven en hoe ze dat opnieuw op de rails dient te krijgen.

Ze kiest – in haar eenzaamheid –  een partner die eigenlijk niet ‘haar type’ is, beleeft de tijd van haar leven, zoekt haar toevlucht bij de verkeerde personen, speurt naar het geluk op ongelukkige plaatsen en kampt met steeds meer vragen en alsmaar minder zekerheden. Haarfijn weet de auteur, Esther Gerritsen, dit tastbaar uit de doeken te doen met zoveel breekbaars en moois. ‘De kleine miezerige god’ is een uitvindsel van het hoofdpersonage, een excuus voor haar verbale uitlatingen, alsook -haar dadendrang zonder dat ze hier zelf een verklaring voor vindt ondanks haar professionele bagage hierin.

Heel sterk verwoord en treffend in beeld gebracht, zowel de aftakeling door dementie bij Dominique’s moeder als haar eigen mentale zoektocht niet in het minste door een wel èrg groot en triest verlies.  En toch…toch is dit een mooi geschreven boek. Ik heb oh zo meegeleefd met dit personage. Na het lezen moest ik hiervan toch even bekomen. Het is met zoveel inlevingsvermogen geschreven, dat men neigt te denken dat het autobiografisch zou kunnen zijn. Voor het verhoopte happy ending blijft de lezer op z’n honger zitten, het kan nog alle richtingen uit…misschien ligt daarin wel de grootste kracht van dit verhaal. Graag gelezen! 4-sterren waardig op Goodreads.

27. Een boek dat zich in de dichtstbijzijnde Vlaamse stad afspeelt

Auteur: Thomas Eyskens
Titel boek: Er is niets te zien en dat moet je zien (Een literaire wandeling door Mechelen in de voetsporen van Herman De Coninck)

Herman De Coninck. Mechelen. Ziedaar twee doorslaggevende elementen om me te overtuigen om precies dìt boek voor dit thema uit te kiezen. Herman De Coninck omdat: hij m’n meest geliefde dichter is. Zijn plotse dood (1997) heeft me destijds dan ook niet onberoerd gelaten. Mechelen omdat: dit de stad is die voor mij nog steeds het ‘dichtsbijzijnd’ is. Daar liep ik negen jaar school, dichtsbijzijnd neem ik dan – in dichterlijke vrijheid – figuurlijk.

Christien Hemmerechts, Herman’s laatste partner, krijgt het voorwoord. Over wat Mechelen heeft betekend voor deze dichter, niet altijd van harte. Aan zijn plotse dood [op weg naar een literair congres met collega-dichters en -schrijvers in Lissabon is hij plots bezweken] worden enkele bladzijden gewijd. Men gaat terug in de tijd, zijn kinderjaren en jeugd, die hij grotendeels doorbracht in Mechelen als zoon van de uitbaters van een boekenwinkel aan de Mechelse Vaart. Over zijn streng katholieke opvoeding en hoe hij zich hiervan stilaan loskoppelde. De dood van zijn eerste vrouw, Ann, na een tragisch auto ongeluk waarbij ook het leven van hun zoon aan een zijden draadje heeft gehangen. In zijn gedichten kon hij gevoelens kwijt, met weinig woorden kon hij veel zeggen.

Het boek omvat dan ook enkele van die parels. Geïllustreerd met mooi beeldmateriaal uit de Mechelse archieven, uit eigen familie fotoalbums en foto’s die de auteur, Thomas Eyskens, zorgvuldig heeft uitgekozen. Doordacht en met veel respect samengesteld, geuit. Een mooie ode aan een groot dichter en een heerlijke taalkundige wandeling langs enkele idyllische plekjes in Mechelen! Op één van die plekjes werd het onderstaande gedicht aangebracht door Mechel-o-manie, een werkgroep die poëzie zichtbaar maakt. Je vindt het aan Het Groen Waterke, een overblijfsel van een oude vliet:

Je moet niet alleen, om de plek te bereiken
thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken.
Er is niets te zien, en dat moet je zien
om alles bij het zeer oude te laten.

Er is hier. Er is tijd
om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar moet je vandaag voor zorgen.
Voor sterfelijkheid.

~ Herman De Coninck ~

 

Het volledige overzicht van mijn Verbeelding Book Challenge 2016 vind je via deze [link].

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hoever sta jij met de VBC? Of welk boek vind jij een absolute aanrader?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~