Cocon (gedicht)

Cocon
~~~~~~

Het hoofd gebogen,
verkleining tot z’n veilige cocon.
Verlamd en ingetogen,
angst om de reactie die nu mogelijk volgt.

Remming, spijt om wat er is gebeurd?
De schat die hij heeft laten varen.
Bekent zij kleur:
dit had zo nog mogen duren, zelfs jaren.

Want wat zij samen deelden
vervalt nu tot het werkelijke niets.
Het in geuren en kleuren samen beleven:
betekende dit dan helemaal niets?

Ach, kon ze nu maar…zijn gedachten lezen.
Zovéél dat ze wil zeggen nog.
Zeggen aan hèm maar angst houdt haar nu tegen
dat niets, ooit, nog hetzelfde wordt.

Hilde D.

Dit gedicht is een vervolg op voorgaande gedichten, een uiting van wat zich afspeelt hier op onze Regenboog deze dagen. Je leest er alles over via:

1/ Ronddwalen 2/ Spiraal 3/ Vier seizoenen in een dag 4/ Hoofdzaak.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~