Hoe verder na een ontslag?

[Ontslagen worden en hoe hiermee omgaan]

Dit is mijn persoonlijke verhaal over gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Soms verwacht, maar zeker ook onverwacht. Een verhaal van vallen en weer opstaan en hoe ik hiermee omga.

‘Je ontslagvergoeding is een eendagsvlieg. Wat als er nooit nog een euro bijkomt?’ (boek pag. 39)

Toen ik in maart 2015 voor m’n meest recente vaste job werd ontslagen, kwam dit niet geheel onverwacht. Het rommelde daar al een tijdje. Dat er kort daarna een behoorlijke som geld op m’n rekening kwam te staan, had ik niet verwacht. Ook al was dat de som die mij rechtmatig toehoorde. Maar toch.. van zo’n bedrag viel ik toch wel even achterover. Zelfs m’n bank heeft me toen gecontacteerd met de vraag om eens goed na te denken over wat ik daarmee nu wilde aanvangen want ze hadden gemerkt dat daar nu ineens een grote som geld was gestort. M’n antwoord lag evenwel snel klaar.

“Verder leven want met dat geld moet ik de komende maanden zien rond te komen zolang ik geen nieuwe job heb.” Het bleef even stil aan de andere kant van de telefoon… Ik had immers een lening af te betalen want nog niet zo lang daarvoor een eigen woonst gekocht. Ik had ook geen zin om aan m’n spaarrekening te moeten knabbelen om te kunnen verder leven.  Na 7 maanden solliciteren, een outplacement parcours te hebben afgelegd en tientallen sollicitatiebrieven en e-mails verder kon ik in oktober 2015 dan ein-de-lijk terug aan de slag, zij het wel als interim. Ik was enigszins opgelucht. Maar ook dat verhaal bleef niet duren.

In februari 2016 kreeg ik het onthutsende nieuws dat ik een dringende operationele ingreep moest ondergaan, m’n gezondheid kreeg een mokerslag. Die interimjob kon ik dus ook op m’n buik schrijven. En inderdaad: kort daarna kreeg ik een telefoontje van het bedrijf, dat ze toch verkozen om verder te gaan met iemand anders. Dat kwam niet goed uit want m’n recht op verdere outplacement begeleiding was intussen nèt vervallen. Het verlies van die zekerheid overkwam ook de auteur van dit boek.

‘Werk biedt niet alleen inkomen, maar ook en vooral: tijdsindeling, structuur, ritme.’ (boek pag. 19)

Verlies van job betekent verlies van routine, regelmaat, sociale contacten en eigenwaarde. Bovendien bestaat het gevaar, dat men excessieve uitgaven gaat doen. Maar ik wist dat ik hieraan niet mocht/kon toegeven. Nu, 1 jaar na dat eerste ontslag, ben ik blij dat ik daarin heel nuchter ben gebleven, het zou me anders zuur hebben opgebroken. Een mens past zich aan, hoe dan ook.

‘Ik blijf het een moeilijke evenwichtsoefening vinden. Tussen de verleiding om jezelf te troosten met iets moois en duurs en de stem der redelijkheid die je voorhoudt dat soberheid voortaan de nieuwe norm is.’ (boek pag. 49)

In haar boek beschrijft Hilde Sabbe hoe ze dit zelf heeft beleefd, hoe men wordt terug gekatapulteerd naar wat men ‘maar’ is, zo zonder job. En zelf ook al ondervonden: hoe men toch vooral wordt beoordeeld op basis van de job die men uitoefent en niet zozeer op basis van de persoon (mama van…/vriendin van…/dochter van…/zus van…) die men in de eerste plaats is. Een job geeft een zekere status, waarde ook, hoe je het ook draait of keert. Het bepaalt hoe we leven, wat we kunnen doen en laten. Zonder job ga je automatisch andere prioriteiten leggen, je sociale contacten lijden hieronder.

Ik ben nu toe aan m’n volgende sollicitatierondes. Maar zekerheid bestaat niet meer. Solliciteren op je 46e tegenover als schoolverlater, dat is een hemelsbreed verschil. Je moet inboeten, toegevingen doen, en dat kan zwaar doorwegen. Maar with a little help from my friends I’m hoping to get there…

Hoe de auteur er is geraakt en vooral welke keuzes ze daartoe heeft gemaakt, wordt in dit boekje mooi in kaart gebracht. Getuigenissen van lotgenoten ook, veelal veertigers en vijftigers, steeds vaker overkomt het hen. Maar het is ook geschreven voor de omgeving van diegene die is ontslagen, met tips hoe men hiermee best kan omgaan, de do’s en dont’s.

‘Elk telefoontje, elke mail, elke afspraak is een balsem voor je gekneusde ego, je gekwetste ziel.’ (boek pag. 79)

M’n herstelperiode wil ik langzaamaan afsluiten en ik dien opnieuw de moed bijeen te rapen om in de routinematige aanpak te kruipen van het solliciteren. LinkedIn raadplegen, m’n C.V. updaten, zowel electronisch als on line, advertenties in kranten nagaan, telefoons beantwoorden van de interim- en recruteringskantoren die m’n C.V. hebben zien staan, en vooral en hopelijk de juiste keuze maken. Ik hoop dat vooral een leuke job me snel te beurt mag vallen zodat een zekere regelmaat weer in m’n leven komt. Een job waarin ik me vooral goed wil voelen, en dat is de dag van vandaag niet altijd evident…weet ik uit ervaring…

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Reacties en tips meer dan welkom!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~