[Hoe stenen stilte kunnen preken]
Stilstaan bij de tijd
Herfst is die tijd, wanneer alles rustiger wordt. Gezoem valt stil, het daglicht gaat vroeger uit. Tijd om even stil te staan. Er zijn dan van die plaatsen, waar stilte ook heel goed hoorbaar-, zelfs bijna voelbaar is. Ik heb het geluk gehad, zo’n plaats te mogen ontdekken. Haar naam? Villers-La-Ville (she rules).
Villers-La-Ville in kaart gezet
Bij mijn weten één van de mooist bewaarde ruïnes, die ons landje rijk is. Zodra men een eerste glimp ervan opvangt bij aankomst, is men al sprakeloos. Als een phoenix rijzen deze ruïnes statig voor je uit.
Loslaten
Je ervaart verademing, loslaten, zen worden, verwondering. En die mond-vol-tanden blijft, ja stenen kunnen soms wel spreken, als je ’t mij vraagt. En daar luister ik maar àl te graag naar. Omdat ik daar nu éénmaal een kei in ben, in het luisteren. Naar de stilte (z)ondermeer.
Kei-tof kaartje, uit Villers-La-Ville
Regenboogbui 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.